гніенне // гніласць / гнілата // гніліна // гніллё // гнілушка // гніль // гніляк

Гніенне. Працэс разбурэння арганічных рэчываў пад уздзеяннем мікраарганізмаў.
Правая нага, на якой вышэй калена гнаілася рана, распухла і пакрылася фіялетавымі плямамі, быў моцны пах гніення. І.Мележ.

Гніласць. Стан распаду, разлажэння, разбурэння гніеннем; затхласць.
Паражэнне царызму ў Крымскай вайне, нягледзячы на гераізм расейскіх салдат, паказала гніласць і бяссілле прыгоннай Расеі. Р.Шкраба.

Гнілата. Разм. Тое, што і гніль.
Гэта быў стары, разбураны і даўно закінуты склеп. З яго заўсёды, нават у гарачыя, спякотныя дні лета, патыхала холадам і гнілатою. Б.Сачанка.

Гніліна. Разм. Што-н. гнілое (звычайна пра старую будыніну).
Кватараваў [Кузьма] у такой гніліне, што сцены зямлёй пахлі, трава на даху расла. Я.Ермаловіч.

Гніллё. зб. Разм. Гнілыя прадметы, рэчы.
Страха яе [лазні] зусім абсунулася, сцены ледзь трымаліся. Не будыніна, а гніллё. А.Чарнышэвіч.

Гнілушка.
1. Абломак гнілога, спарахнелага дрэва; гніляк.
Адчыніў стрэшку вулля, рассунуў рамкі, каб быў вольны праход пчолам, насыпаў у дымар сухіх гнілушак і падпаліў іх, надзеў сетку. А.Якімовіч.
2. Спелая груша-дзічка (звычайна ляжалая - пацямнелая і мяккая).
Узрушана шалахцела дзедаўская груша-дзічка, самотныя пчолы ляталі, кружыліся вакол спелых груш-гнілушак. М.Лынькоў.

Гніль.
1. Што-н. гнілое, сапсаванае гніеннем; гнілы пах, затхласць.
Марыля ўлезла ў яму, наскрэбла першы кошык з бульбяной гніллю і кастрыцай і, падаючы яго свякрові, - раптам войкнула, кінула кошык і села. Я.Брыль.
2. Цвіль, грыбок.
Сукі - што скабы: засмаліліся на сонцы, іх ужо ніколі не возьме гніль. І.Пташнікаў.

Гніляк.
1. Абломак гнілога, спарахнелага дрэва; гнілушка (у 1 знач.).
Пень трэба ... узяць на падпалку: сухі гніляк і бяроста стануць гарэць, як смаляк. І.Пташнікаў.
2. перан. Хваравіты, слабы чалавек.
Не падобна гэта на Андрэя - даць па зубах, тым больш таму старому гніляку, пра якога ён збіраецца расказаць. Я.Брыль.

Паведаміць пра недакладнасьць