Дуброўскі Антон (Дамброўскі; 1896-1947), каталіцкі святар усходняга абраду, тэолаг, манах-езуіт, прафесар філасофіі, рэлігійны і культурны дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., педагог і публіцыст.

Нарадзіўся 08.05.1896 у Кавалішках на Браслаўшчыне. У 1913-1917 гг. вучыўся ў Мітрапалітальнай духоўнай каталіцкай семінарыі ў Петраградзе. З 24.05.1918 - у ордэне езуітаў. Вывучаў філасофію ў гарадах Новы Сонч (1919-1921) і Кракаў (1921-1923). Прадоўжыў вучобу ў Рыме, дзе ў 1923-1925 гг. вывучаў маральную тэалогію ў Collegium Gregorianum. Адзін з ініцыятараў і заснавальнікаў неавуніяцкага руху ў міжваеннае дваццацігоддзе. З 1925 г. - у мястэчку Альбярцін на Слонімшчыне. Арганізатар Усходняй місіі. У 1926-1929 гг. - магістр Дому і адміністратар неавуніяцкай парафіі. Прыхільнік беларусізацыі нацыянальна-рэлігійнага жыцця ў вуніяцкіх парафіях на Палессі. Выступаў з казаннямі на беларускай мове. Прымаў удзел у 5-м Вуніяцкім кангрэсе ў Велеградзе (Чэхаславакія, 20-24.07.1927). У 1931-1932 гг. - у папскай Усходняй семінарыі ў Дубне (Украіна). Працаваў рэктарам, прафесарам філасофіі і ўсходняй літургіі, выкладаў пастаральную тэалогію і гісторыю царквы. Да 1938 г. - суперыёр Усходняй місіі. Напярэдадні Другой сусветнай вайны займаў пасаду рэктара і магістра навіцыята ў Альбярціне. Пасля 1940 г. служыў душпастырам у Шаўлях. У апошнія гады жыцця працаваў у Ковенскай духоўнай семінарыі. Памёр 16.04.1947 у Коўне.

Літ.: LCVA, ф. 131, воп. 2, спр. 389; ЦНБ, ф. 5, воп. 1, спр. 1; Directorium... Mohiloviensi; EW; Chryścijanskaja Dumka (Вільня). 1928. № 3; Stankiewicz A., 1929.

Паведаміць пра недакладнасьць