Паўскі Дзмітры (1874-1937), праваслаўны святар, протаіерэй Менскай епархіі, рэлігійны дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст.

Нарадзіўся ў 1874 г. Паходзіў з сям'і праваслаўных беларусаў. Да рэвалюцыі 1917 г. служыў настаяцелем Віленскага Петрапаўлаўскага кафедральнага сабора. Пазней, у 1920-я гады, настаяцель царквы Святога Духа ў Астрашыцкім Гарадку. Прыхільнік ідэі аўтакефальнасці Беларускай праваслаўнай царквы. У 1927 г. прымаў удзел у абвяшчэнні мітраполіі аўтакефальнай царквой. Удзельнік з'езда прадстаўнікоў праваслаўнай іерархіі, духавенства і вернікаў Менскай епархіі (Менск, 09-10.07.1927). За рэлігійную дзейнасць праследаваўся савецкімі ўладамі. Упершыню арыштаваны ў 1931 г. Асуджаны на 5 гадоў канцэнтрацыйных лагераў. Пасля вызвалення выехаў у Цвярскую губ., дзе выконваў абавязкі настаяцеля ў с. Ульянава Пагарэльскага павета. Там жа ў ліпені 1937 г. зноў арыштаваны органамі савецкай бяспекі. Прыгавораны да вышэйшай меры пакарання. Расстраляны 14.09.1937.

Літ.: Синодик; Мартос А.

Паведаміць пра недакладнасьць