напоперак, прысл. У знач. прыназ. - з Д. Тое ж, што і наперакор. Напоперак волі бацькі.Я лічыў бы за жарт гэтай прыкрасці выраз, каб, напоперак думкам і волі самой, аж спадыспаду дзён у вялізманы вобраз не вырас дзень маленства майго і вясновых самот (П.Глебка).

Паведаміць пра недакладнасьць