настрэчу, прысл. Абл. У знач. прыназ. - з Д. Тое ж, што і насустрач. Ідуць рыбакі, пахаваўшы Прахора, настрэчу буры, буры, якая ўжо абняла паўкраіны (М.Танк). Яна ідзе ў зялёнай, пышнай руні, ў развейным, шумным веснаходзе, - настрэчу царственнай Свабодзе, у обдым светлае Камуні (Ц.Гартны).

Паведаміць пра недакладнасьць