I. ПРАСТОРАВЫЯ АДНОСІНЫ.
1. Ужываецца пры ўказанні на прадмет або асобу, перад якімі на процілеглым баку хто-, што-н. размяшчаецца. Чаго ты стаў насупраць дзвярэй? □ Дык не сядзі хоць насупраць акна (Я.Брыль). Насупраць нашага дома працякае невялічкі ручай (Р.Ігнаценка).
2. Ужываецца пры ўказанні на прадмет або асобу, якія перамяшчаюцца насустрач руху каго-, чаго-н. Плыве насупраць цячэння. □ І я пайшоў насупраць плыні, каб дакапацца, дзе клубок (М.Лужанін).
II. УСТУПАЛЬНЫЯ АДНОСІНЫ.
3. Ужываецца пры ўказанні на прадмет, асобу, з'яву або працэс, наперакор якім што-н. робіцца, адбываецца. Хіба ж я пайду насупраць волі бацькі? □ Песня насупраць дажджу, што хвошча ў вочы, песня пад грукат грымотаў - гэта, і гэта найбольш, помніцца з «Майго спадарожніка» (Я.Брыль). А што, ён насупраць сходу адзін папрэ, ці што? (К.Чорны).
III. ЧАСАВЫЯ АДНОСІНЫ.
4. Указвае на тэрмін, адрэзак часу, перад якім што-н. існуе, адбываецца ці павінна адбыцца. Ну, дзед, шчасліва! Глядзі, каб усё расклеіў. Ды асцярожна - насупраць дня ідзеш (А.Кучар).
IV. ПАРАЎНАЛЬНЫЯ АДНОСІНЫ.
5. Ужываецца пры назве асобы ці прадмета, з якім хто-, што-н. параўноўваецца. Ты насупраць настаўніка яшчэ хлапчук.