насупраць, прысл. У знач. прыназ. - з Р. (радзей з Д.). Спалучэнне з насупраць выражае прасторавыя, уступальныя, часавыя і параўнальныя адносіны.

I. ПРАСТОРАВЫЯ АДНОСІНЫ.

1. Ужываецца пры ўказанні на прадмет або асобу, перад якімі на процілеглым баку хто-, што-н. размяшчаецца. Чаго ты стаў насупраць дзвярэй?Дык не сядзі хоць насупраць акна (Я.Брыль). Насупраць нашага дома працякае невялічкі ручай (Р.Ігнаценка).

2. Ужываецца пры ўказанні на прадмет або асобу, якія перамяшчаюцца насустрач руху каго-, чаго-н. Плыве насупраць цячэння.І я пайшоў насупраць плыні, каб дакапацца, дзе клубок (М.Лужанін).

II. УСТУПАЛЬНЫЯ АДНОСІНЫ.

3. Ужываецца пры ўказанні на прадмет, асобу, з'яву або працэс, наперакор якім што-н. робіцца, адбываецца. Хіба ж я пайду насупраць волі бацькі?Песня насупраць дажджу, што хвошча ў вочы, песня пад грукат грымотаў - гэта, і гэта найбольш, помніцца з «Майго спадарожніка» (Я.Брыль). А што, ён насупраць сходу адзін папрэ, ці што? (К.Чорны).

III. ЧАСАВЫЯ АДНОСІНЫ.

4. Указвае на тэрмін, адрэзак часу, перад якім што-н. існуе, адбываецца ці павінна адбыцца. Ну, дзед, шчасліва! Глядзі, каб усё расклеіў. Ды асцярожна - насупраць дня ідзеш (А.Кучар).

IV. ПАРАЎНАЛЬНЫЯ АДНОСІНЫ.

5. Ужываецца пры назве асобы ці прадмета, з якім хто-, што-н. параўноўваецца. Ты насупраць настаўніка яшчэ хлапчук.

Паведаміць пра недакладнасьць