павэдлуг, прыназ. з Р.

1. Устар. і абл. (з адзнакай паланізма). Тое ж, што і паводле. Павэдлуг - 'адпаведна', 'паводле', 'згодна' (У.Анічэнка, А.Жураўскі). Павэдлуг харча пойдзе работа (К.Чорны).

2. Абл. (з адзнакай паланізма). У адносінах да чаго-н., у параўнанні з чым-н. «Што ты гэнымі ржавымі стрэльбамі зробіш павэдлуг войска? Ды і колькі нас? Дробка тая людзей. Тыкеля дарэмна раззлуеш», - не згаджаецца з Пронькам, як заўсёды, Паўлюк (В.Каваленка).

Паведаміць пра недакладнасьць