углыб, прысл. У знач. прыназ. - з Р. Спалучэнне з углыб выражае прасторавыя адносіны: указвае на кірунак у глыбіню чаго-н. або (перан.) унутр чаго-н. Ўглыб зямлі ўвайшлі карані яго [дуба] (Я.Колас). А гэты ваяка [нямецкі салдат] пёр на злом шыі ўглыб нашай радзімы, значачы свой шлях шыбеніцамі і катаваннямі нявінных людзей (К.Чорны). Пусціць воды долу ўглыб, і палезе ўгору грыб (М.Калачынскі). Хутка праважатыя пачулі глухі стук калёс, пацягнуўшыся ўглыб цёмнай ночы (Ц.Гартны). Андрэй паглядзеў углыб ляска (А.Кулакоўскі).

Паведаміць пра недакладнасьць