удагонку, прысл. У знач. прыназ. - з Д. Тое ж, што і ўдагон. Парадзелыя атрады казакаў адхлынулі, ім удагонку ляцелі кулі (І.Гурскі). Тухне ўжо сонца сіянне - сіняе неба празрысцей, зорка за зоркай ірдзісцей свечкамі ў вечным ліхтары свецяць на лес, на абшары, сонцу шлючы удагонку срэбнага светла палойку... (Ц.Гартны).
