ускрай, прыназ. з Р. Спалучэнне з прыназ. ускрай выражае прасторавыя адносіны: мае значэнне 'з краю чаго-н.'. Разгалістыя сосны, быццам зялёныя шатры, раскінуліся на пясчаным узгорку ўскрай лесу (Я.Колас). Але кругом ускрай поля была мяккая густая мурава (К.Крапіва). Сцёпка ехаў ускрай хмызняку, пільна ўглядаючыся наперад (В.Хомчанка).