Індывідуацыя (лац. individuatio),

1) працэс вылучэння адзінкавага і індывідуальнага са ўсеагульнага. Ідэя І. была сфармулявана яшчэ антычнымі філосафамі. Прадстаўнікі стаіцызму (Зянон, Хрысіп, Сенека) лічылі, што навука імкнецца пазнаць агульнае, але пачуцці чалавека ўспрымаюць рэчаіснасць як нешта адзінкавае. Арыстоцель сфармуляваў прынцып І., пад якім ён разумеў спалучэнне формы з матэрыяй.

2) У аналітычнай псіхалогіі К.Г.Юнга І. азначае працэс станаўлення і развіцця адзінага, цэласнага, унікальнага індывіда ў выніку асіміляцыі свядомасцю зместу асабістага і калектыўнага неўсвядомленага. Ахоплівае практычна ўвесь перыяд чалавечага жыцця і прадугледжвае свядомае развіццё і выяўленне ўсіх (у т.л. і супрацьлеглых) элементаў асобы. Канчатковы вынік ажыццяўлення І. - самарэалізацыя чалавека, якой могуць дасягнуць толькі найбольш мэтанакіраваныя, высокаадукаваныя і здольныя людзі.

Паведаміць пра недакладнасьць