1) у першабытным грамадстве сістэма забарон на ажыццяўленне пэўных дзеянняў (выкарыстанне якіх-небудзь прадметаў, вымаўленне слоў, асабістыя кантакты, учынкі і інш.). Рэгламентавала важнейшыя бакі жыццядзейнасці чалавека - гаспадарчы, сямейны, духоўны. Забяспечвала выкананне шлюбных нормаў (напр., Т. інтымных адносін паміж сваякамі і інш.). Лічылася, што яго парушэнне немінуча выкліча жорсткае пакаранне (хваробу, смерць) з боку звышнатуральных сіл. Звычайна Т. (у адрозненне ад канкрэтнай забароны) нічым не матывуецца і нічым не апраўдваецца. Паклала пачатак многім больш познім сацыяльным і рэлігійным нормам.
2) У шырокім сэнсе - строгая забарона.
