Канфэрэнцыя, аднак, пастанавіла ініцыяваць партызанку ў Беларусі, але абмежаваць яе дзеяньне да пяцёх гадоў, калі да гэтага часу не пачнецца савецка-амэрыканскі ваенны канфлікт. На прапанову прадстаўніка Грамады незалежнікі вырашылі прыняць тактыку Беларускай Народнай Партызанкі, а менавіта: «...партызанка мае за мэту захаваньне Беларускіх Збройных Сілаў і зьбіраньне расьцярушаных збройных групаў у рамкі Партызанскіх Нацыянальных Сілаў, а ня збройныя, непатрэбныя выступы, якія зьнішчылі б гэтыя збройныя сілы перадчасна». Дзеля палітычнага кіраваньня партызанкай была створана Беларуская Вайсковая Арганізацыя (БВА). Паводле іншых зьвестак, БВА была арганізавана яшчэ ў 1944 і ўсе дэсантнікі «Дальвіцу» лічыліся яе сябрамі. Аднак лёс Беларускай Вайсковай Арганізацыі застаецца невядомым.
На канфэрэнцыі кіраўнік СБМ М.Ганько падтрымаў яе рашэньне й заявіў аб сваім далучэньні да партызанкі, каб «адкупіць свае правіны перад народам, што верыў гітлерцам».
Літ.: 1. Стасевіч Ю. Беларуская партызанка 1944-1952 гг. // Беларускі Голас (Таронта). № 232, красавік 1975; 2. Хмара С. Беларуская Сялянска-Работніцкая Грамада // Беларускі Голас. № 97, верасень 1962; 3. Соловьев А. Белорусская Центральная Рада: создание, деятельность, крах. Мн., 1995. С. 90.
Сяргей Ёрш
