Тэорыі выконваюць не толькі канкрэтна-практычныя вытлумачальныя задачы. Найважнейшая іх функцыя - прагнастычная. Гэта азначае, што тэорыя можа апярэджваць практыку, заглядваць значна далей, чым існуючыя веды. Такія тэорыі ўзнікаюць не толькі з улікам раней дасягнутых уяўленняў, але і на падставе абстрактнага творчага мыслення чалавека. З пункту гледжання навуковага і сацыяльнага прагрэсу гэта найбольш прадукцыйныя і карысныя тэорыі, бо яны дазваляюць прадказваць шляхі далейшага развіцця і пошукаў. Тэорыя не з'яўляецца нечым абсалютным і канчатковым. Гэта адносна завершаная сістэма ведаў. Яна можа змяняцца шляхам уключэння ў яе новых прынцыпаў, фактаў, даных навукі. Пад уздзеяннем новых навуковых адкрыццяў можа адбыцца пераход ад адной тэорыі да другой, якая здымае супярэчнасці, што ўзніклі пры выкарыстанні старой тэорыі. Паміж новай і старой тэорыямі маюць месца складаныя адносіны, некаторыя з якіх могуць быць перададзены прынцыпам адпаведнасці, паводле якога новая тэорыя мае права на навуковую аб'ектыўнасць і практычнае выкарыстанне, калі ўжо існуючыя тэорыі пры адпаведных умовах з'яўляюцца яе выпадкам і не супярэчаць ёй. Напрыклад, класічная фізіка з'яўляецца прыватным выпадкам сучасных фізічных тэорый. Прынцып адпаведнасці выражае адначасова і пераемнасць у развіцці ведаў.
Паведаміць пра недакладнасьць
