сабака, свойская жывёліна, якая выкарыстоўваецца для аховы і палявання.

сабака м. — агульн. (АЛА, СПЗБ, Бялькевіч, Шатэрнік),
сабарно м. павел.-адм. — Жытк., Драг., Петр. (ТС, Мат. Гом.),
сабачуга м. павел.-адм. — Мсцісл. (Мат. апыт.),
цюлік м. ласк. — Карэл. (ЖНС),
цюцька м. ласк., цюця м. ласк. — Мсцісл. (Мат. апыт.).

самка:
сука ж. — агульн., акрамя віц.-маг. г. (АЛА),
сучка ж. — агульн. (АЛА, СПЗБ, Бялькевіч, Янкова),
сука ж. — віц.-маг. г. (АЛА),
курша ж. — Вілен. р. (СПЗБ).

сабачаня:
шчаня н., шчанятка н. памянш.; шчанё н., шчанётка н. памянш.; шчанёнак м., шчанёнанак м. памянш. — адпаведна паўдн.-зах. д., сярэд.-бел. г., паўн.-усх. д. (Мат. апыт.),
сабачаня н. — Гл. (Янкоўскі),
сабачук м. — паўн. зах. з. (СПЗБ),
цюцяня н. — Зэльв. (Н. сл-сць).

Паведаміць пра недакладнасьць