апякун, чалавек, які наглядае за недзеяздольнымі асобамі.

апякун м. — Віц. р., Чэрв. р., Смарг. (Каспяровіч, Станкевіч, Шатэрнік),
апякунка ж. — Чэрв. (Станкевіч),
дахаванец м. 'спадчыннік, які даглядаў да смерці таго чалавека, ад якога атрымаў спадчыну' — Стол. (НЛ).

Паведаміць пра недакладнасьць