хабарнік, чалавек, які бярэ хабар.

хабарнік м. — Віц. р. (Каспяровіч),
хабуорнік м. — Беластоц. р. (СПЗБ),
тарбахват м. 'хабарнік, казнакрад' — Гл. (Янкоўскі),
уварвіцель м. 'злодзей, хабарнік' — Гл. (Янкоўскі),
здзерца м. 'рабаўнік, хабарнік' — мясц. (Насовіч),
дзяргач м., дзяргун м. 'абірала, хабарнік' — мясц. (Насовіч).

Паведаміць пра недакладнасьць