АСІНА. 1. Пра ўзрост, колер (асіны), пра яе крону, ствол: векавая, высозная, гонкая, круглаверхая, мажная, маладая, пасівелая, разгалістая, серабрыстая, чырвоная  амаль абляцелая, старая.

Пад асінай векавой сеў дудар (Я.Купала). Высозныя асіны адчувалі сябе поўнымі гаспадарамі, хаваючы пад сабой густыя непралазныя хмызнякі (М.Лынькоў). Трымцяць гонкія асінкі (С.Грахоўскі). А круглаверхія асіны Разносяць нейкія навіны (Я.Колас). У мажнай дрыготкай асіне Кроў і мая цячэ (Н.Шклярава). Паблізу, амаль да самага кювета, падышла маладая асіна, нявопытная модніца ў бурачковым уборы (Я.Брыль). Узнялі свае галіны, К небу ўскінулі чубы Пасівелыя асіны, стогадовыя дубы (М.Смагаровіч). Да горада вяло шасэ, абсаджанае старымі разгалістымі асінамі (І.Мележ). Пасярод баравіны спадзіна: цэлы статак серабрыстых асінак пасецца там (М.Стральцоў). Прыгадала мне чырвоная асіна здрадніцу з душой акамянелай (А.Бялевіч). Паабапал яе [сцежкі] стаялі амаль абляцелыя асіны (У.Караткевіч).

2. Пра ўражанне, псіхалагічнае ўспрыняцце (асіны): гаманлівая, дрыготная, магутная, няўмоўчная, прывабная, стройная, трапюткая, трапяткая, шапатлівая, шумная, юная  азяблая, голая, горкая (нар.-паэт.), вечна трывожная, вятрамі абсвістаная (аўт.), кволая, маркотная, нерэабілітаваная (аўт.), перадрогшая (аўт.), сіратлівая, сонная, стракатая, сумная, трывожная.

З гаманліваю асінай вецер шэпча на пакошы (М.Хведаровіч). Ігліца, якую сасна церушыла, І кожная ветка дрыготкай асіны — ўсё дыхала, пахла, хмяліла любоўю (А.Пысін). Шалясцелі няўмоўчныя трапяткія асіны (М.Лынькоў). Асіна, стройная, нібы абабітая цынкам, шумела ўжо зусім голымі галінамі (І.Мележ). У дальні свет шырокія дарогі, Асін трапюткіх нечаканы ўздых (У.Караткевіч). Задумліва шалясцела юная асінка сваімі зялёнымі лісцікамі (Я.Колас). Насустрач дню азяблыя асіны Працягваюць вільготныя лісты (П.Панчанка). І цяжка адразу паверыць... Што голыя мокнуць асіны, Што з клёнаў апалі лісты (С.Грахоўскі). Няхай вар’яцее Цемраная сіла, На далечы сцеле туман, — Фашысцкаму змею Тут будзе магіла — Пад горкай асінай курган (Я.Колас). Шапацелі вечна трывожныя асіны (А.Чарнышэвіч). Трапеча яна [асіна]... Кожным лісточкам дробным Б’ецца і ў спёку ў азнобе — Вятрамі абсвістаная, Нерэабілітаваная (А.Пысін). Ды шумяць каля дарогі Перадрогшыя асіны (М.Танк). І гнёздаў птушкі тут сабе не ўюць, Галеюць сіратлівыя асіны (Л.Забалоцкая). Дрэмлюць сонныя асіны Над бліскучаю ракой (А.Гурло). А стракатыя асіны, магутныя і разгалістыя, шапацелі на сонцы яркай чырванню, хоць ветру зусім не было, і здалёк здаваліся вялікімі палаючымі паходнямі (Я.Колас).

Паведаміць пра недакладнасьць