Яна наляцела зусім нечакана, Бяздушная бура — сястра ўрагана (Ю.Свірка). Бязлітасная бура і паводка знішчыла ўраджай, пакінула людзей без даху (ЛіМ). А неба, сыпнуўшы маланак агнём, Азвалася бурай шалёнай, вялікай, Лясы затрашчэлі, дождж лінуў ліўнём (Я.Купала). Мінулася грозная бура, а мора дасюль яшчэ б’ецца (М.Багдановіч). У дзікай страшнай буры маім думам лягчэй плыць (Цётка). Жахлівая бура Над лесам прамчала (П.Броўка). Буры злосныя гудзелі Золкай сцюжаю сваёй (П.Броўка). Буйныя ветры, лютыя буры... Ходзіць па лесе хлопец пануры (П.Броўка). Раз неяк на небе з’явілася хмура, Усякі з нас летняму дожджыку рад, Але тут шла летняя страшная бура... О, божа, хаця б не пасыпаўся град! (Я.Купала). Аклікаўся ён [звон] і громам, Неба плыні віхрабежнай, Буры чорнай і мяцежнай (Я.Колас). Ные пралеска пад бураю злой (А.Гурло). Сцюдзёнай бурай снегавой Зламаны хвоі баравыя (М.Танк). Кашлатых сосен строй грамады хмар ірве, Асенніх чорных бур па дрэвах крык плыве... (П.Броўка). Душой стаміўшыся ў жыццёвых цяжкіх бурах, Свой век канчае ён [летапісец] у манастырскіх мурах (М.Багдановіч). Пасылае маці думы ў свет па сына, — Прылятаюць тыя думы Бурай сіняй (М.Танк).
* Бура-град.
І каб бура-град З навальніцаю Не пашкодзіла Працы-радасці (Я.Колас).
