ВЁСКА. Абуджаная, блізкая, вялікая, вясёлая, зялёная, людная, маленькая, мілая, наскрозь пранятая святлом, працавітая, працалюбная (разм.), прыгожая, пявучая, спакойная, сціплая, ціхая, шчаслівая  апусцелая, глухая, далёкая, заклапочаная, запусцелая, заснежаная, зруйнаваная вайною, непацешная (разм.), непрыкметная, неспакойная, падмятая пасляваеннымі кустамі, сонная, спалоханая, стомленая, сцёртая з зямлі вайною, убогая, узварушаная.

Слова — вёскі абуджанай дар, Песня спее ў вачах і на ўсмешцы (А.Пысін). Чаго, вятрыска, Так узбунтаваўся І над вёскай блізкай Ты не злітаваўся? (Я.Купала). Маленькая вясёлая вёсачка, як падковай, была атуленая лесам (Я.Колас). З далёкага краю крылатыя госці Прынеслі ў зялёную вёску Замосце Чатыры магілы (П.Панчанка). Тыя камяні і тыя дрэвы — усё, што засталося ад колішняй люднай вёскі (Я.Сіпакоў). Мілая вёска, разлогаў кілімы, Сцежкі, і рэчка, і дуб на браду! Верце: без вас мне жыццё немагчыма (К.Кірэенка). Вёска мроіць пад сонцам, уся зялёная, наскрозь пранятая святлом (У.Караткевіч). А колькі іх [вёсак], некалі пявучых і ціхіх, працалюбных і заклапочаных, сцёртых з гэтай зямлі вайною, падмятых пасляваеннымі кустамі, жывуць... урочышчамі, дарогамі, крыніцамі (Я.Сіпакоў). Ляжа Сцёпка спаць на нары, І праз цэлу ночку Сны аб роднай вёсцы сняцца, Аб сваім куточку! (Я.Колас). Позні вераснёўскі вечар. Над ціхай стомленай вёскай — шчодра зорнае неба і самотны, сарамлівы маладзік (Я.Брыль). Ты, вёска сціплая, не знаеш мод, Зямлёй і лугам пахнуць твае рукі (А.Пысін). Я ўвайду ў забыты богам дом На краёчку апусцелай вёскі (Я.Янішчыц). Гэта мне расказвалі ў глухой палескай вёсцы... (Б.Сачанка). Бабулькі неяк святлеюць і, сабраўшыся на гарадскім двары, пачынаюць размову пра вясну, пра свае далёкія, заснежаныя вёскі (Я.Сіпакоў). Шкода вёсак запусцелых, Дзе рольнік гаруе... (Я.Колас). Кусты насунуліся на зруйнаваную вайною вёску (Я.Сіпакоў). Тут у крыві людской скупана Капейка сходзіць за дармо, А там, у вёсцы непацешнай, Расце, вялічыцца ярмо (Я.Купала). У вёсцы непрыкметнай дзве заставы... (А.Пысін). Эй, вы, родныя нівы! Эй, ты, бор гутарлівы! Эй, вы, убогія родныя вёскі! Вас да самай магілы любіць трэба (Я.Купала). У нагах у яго рассцілаўся абшар... Сонных вёсак шары, хат амшалых, як мар... (Я.Купала). Амаль не спыняючыся, і дні і ночы ішоў эшалон... па шырокіх прыволжскіх палях, мінаў неспакойныя гарады, узварушаныя вёскі (І.Мележ).

Паведаміць пра недакладнасьць