ВОЛЯ. Свабода. незалежнасць; настойлівасць у дзейнасці, у пераадоленні перашкод: агняцветная (аўт.), арліная (паэт.), вольная, залатая, звонкая, светлая, хмельная, шчырая  безнадзейна-разгульная (аўт.), жудасная; аграмадная, агромністая, велізарная, гранітная, жалезная, неадольная, непахісная, несакрушальная, неўміручая, неўтаймаваная, нязломная, тытанічная, фантастычная, цвёрдая  паганая, упартая.

Зашумелі, загудзелі, як віхор сусветны, Не праспалі ў пасцелі волі агняцветнай (Я.Купала). Дайце мне волю, дайце арліную, Вырвіце з путаў, акоў! (Я.Купала). Любіцьму волю вольную да скону, ды над каханнем узвышаў яе дарма (В.Жуковіч). Гісторык грэчаскі эпічна й проста Пра нас даўным-даўно паспеў сказаць: “Жыве ў Гіпербарэі люд дзівосны, Якому не балюча паміраць, Калі ў яго забраць жадаюць долю... І родны, гай, і залатую волю!” (У.Караткевіч). Гэта памяць — вольная песня, Гэта памяць — звонкая воля. Гэту памяць вякам не закрэсліць, — Я цябе не забуду ніколі (В.Зуёнак). Як хацеў бы я Па палях прайсці І ўпіцца іх Пахам, росамі. ...Толькі ж мне няма Светлай волечкі (Я.Колас). Здавалася, у самім паветры звінела хмельная воля, І самі галовы вышэй падымаліся, вальней дыхалі грудзі, ясней пазіралі вочы на залітыя сонцам далі (Я.Колас). Пяюць аб шчасці, добрай долі, Аб волі шчырай для людзей, Пяюць [паэты], не помняць, што ніколі Не будзеш песняй сыт аднэй (Я.Купала). Сопкі, скалы, валуны. Глядзіш, і такое ўражанне ў цябе, што тут прайшоў... волат: ён ніколі ўжо не вернецца сюды, але ўсё тут жыве ягонай безнадзейна-разгульнай воляй (М.Стральцоў). І як мне добра, што тут, у пустыні, на гэтай жудаснай волі, ёсць хоць адзін чалавек... (Я.Брыль). Можна толькі здзіўляцца і захапляцца той аграмаднай воляй і настойлівасцю, з якой Уладзімір Дубоўка працаваў дзеля шчасця і росквіту нашай Айчыны (Ю.Пшыркоў). Гэтая гранітная воля свой гарт набыла ў барацьбе (Я.Колас). А воля мне жалезная патрэбна За крыўды маёй мілай заплаціць (Я.Купала). Наша воля неўміруча, хоць і пад замкамі (М.Хведаровіч). Любоў мая! Я свет табе пакіну Неўтаймаванай воляю дарма (В.Вярба). І волі маёй непахіснай не хопіць, Каб гора пазбыць (“Маладосць”). Патрэбна была сапраўды тытанічная, нават фантастычная воля лепшых сыноў Беларусі, каб адстаяць яе незалежнасць, зберагчы яе неацэнную спадчыну (“Беларусь”). І ўсё складалася так, як бы нечая паганая воля неадступна цягнулася за Іванам і не давала яму выпадку аблегчыць душу (Я.Колас).

Паведаміць пра недакладнасьць