ЛІВЕНЬ. Моцны, праліўны дождж; вялікая колькасць таго, што падае: агнявы, ачышчальны, барвовы, белы, весні, высакосны (аўт.), вясенні, вясёлы, грыбны, гулкі, густы, добры, жыццядайны, здаволены, ласкавы, любы, магутны, малады, поўны дабраты, прыткі, родны, светлы, сонечны, спорны, сярэбраны, цёплы, шчодры  абломны, захлёбісты, несамавіты, позні, сляпы, страшэнны, цёмны, шумны, шэры.

Сціхні, навальніца! Не разбудзім Тых, хто лёг пад ліўнем агнявым (А.Пысін). Хвастануў ачышчальны лівень,... зямля набрыняла вадою, прагна ўсмоктвала яе... (У.Караткевіч). Расплёскан на бярозах і хваінах Барвовы лівень жнівеньскай зары (П.Панчанка). Зямля ад шчасця лікавала: “Я ліўні белыя люблю!” (А.Бялевіч). Лівень, ласкавы, весні, агонь захлыні! (Р.Барадулін). Не спазніся, наша навальніца, Высакосным ліўнем зазвіні! (А.Пысін). Ён быў такі магутны лівень... Размыў шляхі, прыбіў да долу Зялёных парасткаў узлёт, Прайшоў здаволены, вясёлы Ракой праз кожны агарод (К.Кірэенка). Грыбныя скончыліся ліўні, туманы нікнуць да трысця (Е.Лось). Як хачу я вярнуцца ў той вечар ліпнёвы на Віцебшчыне, У той водсвет маланак, пад гулкі захлёбісты лівень (Н.Гілевіч). Густы і цёплы [лівень] хлынуў з вышыні — Змываць пазем’е, разганяць заспанасць (Н.Гілевіч). Хлынуў цёплы вясенні лівень (І.Гурскі). А ліўняў, цёплых, жыццядайных, якія б абмылі нябёсы і зямлю, якія б памаглі адскочыць, зарунець траве, не было зусім (У.Карпаў). За акном — дарваўсялівень хвошча, Шумны, цёплы, поўны дабраты: Мые паркі, вуліцы і плошчы... (А.Бачыла). Лівень родны, любы ратаваў ад згубы, ліў, як з луба, спорны, прыткі (Я.Пушча). Лівень, а светлы жа, светлы! Каснікі намачылі ў сажалцы ветлы (Е.Лось). З гаёў апельсінавых сонечны лівень Цябе залівае... (П.Панчанка). Самыя лепшыя лекі ад болю, ад лютай хваробы — Гай, сенажаці і рэкі і лівень сярэбраны, добры (Э.Агняцвет). Кіньце, хмары, на абшары Шчодры лівень ваш... (К.Кірэенка). Шумеў, гуў абломны лівень (Б.Сачанка). Над усім Палессем ішоў некуды і не праходзіў несамавіты лівень (У.Караткевіч). Перад зімовым сном палёў Як не прайсці па ціхіх пожнях, Дзе безліч прагуло вятроў І столькі шэрых ліўняў позніх (М.Танк). Сляпога ліўня кручаная плётка па іх галовах скораных — з пляча! (Н.Мацяш). За якія пяць хвілін рэдкі дождж змяніўся страшэнным ліўнем (А.Шашкоў). І раптам вось гэта аднекуль нахлынула Такая туга, такая самоцішча, Што станеш наўмысна пад цёмнымі ліўнямі — І не, не крануць, анічуць не замочышся (П.Панчанка).

Паведаміць пра недакладнасьць