МАЛАНКА. Агністая, асляпляльна-белая, асляпляльная, белая, бліскучая, бязгучная, вясёлая, жоўтая, залатая, залацістая, звівістая, зыркая, кароткая, нястомная, нястрымная, празрыстая, сіняватая, сіняя, тугая, чырвона-жоўтая, чырвоная, яркая, ясна-ружаватая, ясная  бледная, віхлястая, вострая, жыхлівая, палахлівая, пякучая, сляпучая, схаваная за хрыбтамі, хапатлівая, хвастатая.

Угары, перакрыжаваўшы неба, мільганула кароткая агністая маланка (В.Адамчык). Бліснула асляпляльна-белая маланка, і з трэскам ударыў гром (“Беларусь”). Хай маланка вясёлая спаліць, Ліўні выметуць пад сіняву. Не хацеў бы нічым я запляміць Вас, нашчадкі, у якіх жыву (А.Пысін). Бледная бязгучная маланка заліла няпэўным дрыготкім святлом абшар... (У.Караткевіч). Жоўтая віхлястая маланка бліснула за адчыненым акном (А.Савіцкі). І мнагацветныя акружаць нас вясёлкі, Маланкі залатыя замігцяць (Я.Купала). Мы на міг былі аслеплены зыркаю маланкай... (Я.Непачаловіч). Гэй, вольная песня, ўздымайся, ляці ты На крыллях маланак нястрымных, агністых (М.Танк). Раз-пораз змяіліся... празрыстыя маланкі (Ц.Гартны). І абрынулася на зямлю ўсё разам: і прыцемак, і суцэльная, як з лубу, сцяна вады, святло сіняватых ад лютасці маланак (А.Жук). У тым баку, дзе клубілася хмара, бліснула сіняя маланка; счакаўшы трохі, ударыў пярун... (І.Новікаў). Там, на другім баку ракі, дзе паласавалі лес чырвона-жоўтыя маланкі, раптам узняўся страшэнны гул (К.Кірэенка). У цемнаватым вагоне ясна-ружаватаю маланкаю палыхнуў недалёкі гарачы бляск (В.Адамчык). Дождж там, відаць, ліў... ціхі, спакойны: не чуваць было грому І не відаць жыхлівых маланак... (Я.Сіпакоў). Жаданне ўбачыць сапраўдную тайгу, хоць трохі спазнаць... вось такую хапатлівую, схаваную за сямю хрыбтамі маланку доўга вадзіла, насіла і вазіла мяне па Сібіры (Я.Сіпакоў). Жахала і нячутна трапяталася за акном палахлівая маланка... (В.Адамчык). Як агністая пякучая маланка, Міцева памяць раптам выкрамсала з цемнаты белаватую... шашу (В.Адамчык). Праплывалі сумнай чарадою... З громам і маланкаю тугою Хмары... (М.Хведаровіч). Гром... на жыта, травы і бары хвастатую маланку кінуў (У.Ляпёшкін).

Паведаміць пра недакладнасьць