НАРОД. Вольны, вялікі, вясёлы, гасцінны, гераічны, горды, дарагі, дбалы, дружны, дужы, кампанейскі, клапатлівы, лагодны, малады, міласэрны, мілы, многапакутны, незвычайны, незласлівы, непарушны, непераможны, нячынны, просты, родны, ціхі, цудоўны  абнядолены, акаваны, грозны, загнаны, закаваны, змучаны, зняволены, прыгнечаны, прыніжаны, скуты, сумны, сярмяжны, цёмны.

Сям’і народаў вольных, дружных Прызнанне [Катлярэўскі] шчырае прымі (М.Танк). Не вырвеш з нас жывую душу, Бы з дзёснаў слабых набалелы зуб, Бо мы народ вялікі, непарушны, Народ, што да зямлі прырос, як дуб (У.Караткевіч). Вёскі, мястэчкі абапал дарогі, Дбалы, гасцінны народ (Я.Колас). Народ устане з новай сілай Непераможны, горды, грозны (М.Танк). Я сам гаспадар неабсяжнай краіны І верны слуга дарагое айчыны, Народа майго гераічнага сын... (П.Глебка). Я не бачыў больш незласлівага, лагоднага і кампанейскага народа [беларусаў] (У.Караткевіч). Усё, да апошняй пясчынкі зямлі На ўзоранай трактарным плугам раллі, Ад краю — у край, ад заходу — да ўсходу, Належыць майму маладому народу (П.Глебка). А ў доме на волі, на строме жыве незвычайны народ. Народ гэты просты, нячынны... (Е.Лось). Долю каб бачыў у родным народзе, А быў бы шчаслівы Янка Купала (Я.Купала). Многа паэзіі ў гэтай прыгожай краіне [Сербіі], у гэтым цудоўным народзе! (Я.Брыль). Усюды броіў самазбродам [баярын], Тварыў закон свой і свой суд Над абнядоленым народам (Я.Купала). О! Веру, веру, што загнаны Мяне не здрадзіць мой народ, Але ён цёмны й акаваны, І бедны думак яго ўзлёт (Я.Купала). То не рой груганоў падымаецца... Гэта гурты казакаў злятаюцца Закаваны народ катаваць (Я.Купала). Там накрыж бізуном крывавым Запісана на спінах дзён Народу змучанага права... (П.Глебка). Я межы бачыў, на якіх Нядолі рос асот, Муры астарожныя, і ў іх — Зняволены народ (М.Танк). Ужо мінула дваццаць год, Як на законы самаўладства Паўстаў прыгнечаны народ (П.Глебка). І далей па пясчаных абшарах Пойдзе скуты народ пад ярмом, Пакуль гнеў зноў збярэцца ў хмару І не ўдарыць з маланкаю гром (М.Танк). Многапакутны народзе ты мой, Хутка ўбачыш светлае ранне, Сонца свабоды па-над зямлёй (М.Танк). Як у свята купальскае, сонца, Свой жывы абнаўляеш паглёд, Аднаві славу нашай старонцы, Аднаві яе сумны народ! (Я.Купала). Глянь на нашы вёскі, хаты, На шнуры, на край, На народ зірні сярмяжны І тады пытай (Я.Купала). Цёмны, цёмны народ гэты, Трудна і сказаць, Абарваны, неадзеты... (Я.Купала).

Паведаміць пра недакладнасьць