І лёгкім дзявочым лятункам Ужо не вярнуцца сюды — Агністым сляпым пацалункам Дзіцячыя дзьмухне сляды (С.Гаўрусёў). Гэта здарэнне, гэты агнявы пацалунак панны Ядвісі напоўніў... [Лабановіча] шчасцем (Я.Колас). Запанавала маўчанне з яго бязгучнымі пацалункамі (У.Караткевіч). [Міхась] зноў прытуліў... [Тамару] да сябе, і іх вусны, гарачыя і сухія, зліліся ў доўгім пацалунку (І.Сіўцоў). Памятаю тыя нясмелыя, дрыготкія, гарачыя і прагныя пацалункі (Б.Сачанка). Яна [Хадоська] не адвярнулася, адказала доўгім-доўгім пацалункам (І.Мележ). Дзе спляценне цяністых карунак, дзе зялёная траўка ўстае, звонкі радасны пацалунак ашчаслівіў, відаць, яе (Е.Лось). Сасмяглы пацалунак на губах, Як вечнасць — неўпатольны, неабдымны (В.Вітка). Першы раз табе я падарыў Пацалунак, палымяны, шчыры (І.Калеснік). [Захар] не зведаў радасці і ад прызнання Гайдаш, і ад яе дзікаватага, парывістага пацалунка (А.Савіцкі). Развітальны пацалунак горкі На губах астылых засмыліць... (“Маладосць”). Мой век складаецца: ...З сустрэчных і расстайных пацалункаў... (М.Танк). Паміж двума сакавітымі пацалункамі Сімон пачуў такую лічбу, ад якой яму стала холадна (Э.Самуйлёнак). Яшчэ трапяталіся смехам вейкі, як... [Рэня] уздыхнула і раптам парыўчата абняла... [Алёшку], страсным пацалункам апаліла анямеўшыя губы яго... (М.Лынькоў). Тыя два, першыя для яго [Алеся], пералётныя пацалункі... здаюцца часамі проста... чымсьці неверагодным (Я.Брыль). Праляталі гадзіны ў размове, Пацалунках, як ты, трапяткіх (А.Марціновіч). ... А гаркаваты пах смалы на лапках зломаных яловых — Як хмельны пацалунак на губах (М.Аўрамчык). Абхапіў Яніну і прынік да яе ў безразважным, шалёным пацалунку (А.Марціновіч).
Паведаміць пра недакладнасьць