ПЛАЧ. Бесклапотны, радасны, салодкі, таемны, трапяткі, цёплы, ціхі, шчыры  адчайны, балючы, безабаронны, беспатольны, беспрасветны, бязгучны, вечны, вымушаны, глухі, глыбокі, горкі, даўкі, жаласлівы, жаласны, жалобны, жаночы, жахлівы, жудасны, журботны, задушаны, заскарузлы, звонкі, моцны, мужчынскі, надломны, надрыўны, наіўны, немы, нудны, няўмольны, няўтольны, пакутны, прыглушаны, прыдушаны, раптоўны, скамянелы, страшны, цяжкі.

І радасным і бесклапотным плачам Ужо [немаўля] вітае клопаты жыцця (С.Грахоўскі). Яна [Алеся] ...адчайна затаілася ў салодкім наіўным плачы (В.Адамчык). І плакала дзяўчынка-маці Таемным плачам ціхім, трапяткім (“Маладосць”). А мне прыпомніцца вясёлы смех падсочніц І баравых сасонак ціхі плач (П.Панчанка). Ці то цёплы плач, ці то горкі дым раз’ядае мне вочы (П.Панчанка). Пратэст выказаўся адзіным для маленства сродкам — плачам — адчайным, няўмольным (Я.Брыль). Енкі і балючы плач раздзіралі мураваныя сцены, цяжкім каменем клаліся на сэрца вязня (Р.Няхай). Толькі той дзікі рогат чуецца. І плач. Безабаронны, беспрасветны (Я.Брыль). Моўчкі абняўшы сына, заплакаў бязгучным мужчынскім плачам (І.Шамякін). Кінь вечны плач свой аб старонцы! (М.Багдановіч). ...Душыла ў сэрцы вымушаны плач, пужалася шыпення гадаўя (Е.Лось). І яна, Майка, заплакала глухім, горкім плачам (М.Лынькоў). Не забыць нам век нястач і здзекаў... І нашых матак даўкі, горкі плач (В.Ракаў). Агата заплакала сваім жаночым, беспатольным плачам (Р.Сабаленка). Плач, падобны да енку, нудны і жаласлівы, паўтарыўся (Л.Арабей). Дзесьці ў самым гушчэрніку закугакала сава, і здавалася, нібы недзе блізка-блізка, вось пад самым кустом, заліваецца жаласным плачам дзіця (М.Лынькоў). ...Андрэй бачыць. Ён тут. Ён стаіць у вачах Жэнькі, над гэтым жудасным плачам сваіх найбліжэйшых... (Я.Брыль). Сашчапіў мой Петрык рукі, палажыў іх мне на плячо, а галавою прынік да маіх грудзей і ўвесь здрыгануўся ад немага, здушанага плачу (Я.Колас). На пярэймы сну твайму і снам — Звонкі плач будзільніка жывога. Толькі хай міне цябе трывога, Ля калыскі я пабуду сам (А.Пысін). Захлынуўся ветру плач надрыўны... (П.Макаль). Саша бачыла, як уздрыгваюць яго [Паўлавы] плечы ад нямога плачу (І.Шамякін). ...Затрымцела раптоўным, прыдушаным плачам Аўдоцця... (І.Мележ). І носіцца ціхі надломаны плач, І хвалі шумяць на азёрах (П.Глебка). Яна [дзяўчынка] плача. Гэта ціхі і страшны плач (Я.Брыль).

Паведаміць пра недакладнасьць