І радасным і бесклапотным плачам Ужо [немаўля] вітае клопаты жыцця (С.Грахоўскі). Яна [Алеся] ...адчайна затаілася ў салодкім наіўным плачы (В.Адамчык). І плакала дзяўчынка-маці Таемным плачам ціхім, трапяткім (“Маладосць”). А мне прыпомніцца вясёлы смех падсочніц І баравых сасонак ціхі плач (П.Панчанка). Ці то цёплы плач, ці то горкі дым раз’ядае мне вочы (П.Панчанка). Пратэст выказаўся адзіным для маленства сродкам — плачам — адчайным, няўмольным (Я.Брыль). Енкі і балючы плач раздзіралі мураваныя сцены, цяжкім каменем клаліся на сэрца вязня (Р.Няхай). Толькі той дзікі рогат чуецца. І плач. Безабаронны, беспрасветны (Я.Брыль). Моўчкі абняўшы сына, заплакаў бязгучным мужчынскім плачам (І.Шамякін). Кінь вечны плач свой аб старонцы! (М.Багдановіч). ...Душыла ў сэрцы вымушаны плач, пужалася шыпення гадаўя (Е.Лось). І яна, Майка, заплакала глухім, горкім плачам (М.Лынькоў). Не забыць нам век нястач і здзекаў... І нашых матак даўкі, горкі плач (В.Ракаў). Агата заплакала сваім жаночым, беспатольным плачам (Р.Сабаленка). Плач, падобны да енку, нудны і жаласлівы, паўтарыўся (Л.Арабей). Дзесьці ў самым гушчэрніку закугакала сава, і здавалася, нібы недзе блізка-блізка, вось пад самым кустом, заліваецца жаласным плачам дзіця (М.Лынькоў). ...Андрэй бачыць. Ён тут. Ён стаіць у вачах Жэнькі, над гэтым жудасным плачам сваіх найбліжэйшых... (Я.Брыль). Сашчапіў мой Петрык рукі, палажыў іх мне на плячо, а галавою прынік да маіх грудзей і ўвесь здрыгануўся ад немага, здушанага плачу (Я.Колас). На пярэймы сну твайму і снам — Звонкі плач будзільніка жывога. Толькі хай міне цябе трывога, Ля калыскі я пабуду сам (А.Пысін). Захлынуўся ветру плач надрыўны... (П.Макаль). Саша бачыла, як уздрыгваюць яго [Паўлавы] плечы ад нямога плачу (І.Шамякін). ...Затрымцела раптоўным, прыдушаным плачам Аўдоцця... (І.Мележ). І носіцца ціхі надломаны плач, І хвалі шумяць на азёрах (П.Глебка). Яна [дзяўчынка] плача. Гэта ціхі і страшны плач (Я.Брыль).
Паведаміць пра недакладнасьць