ПЛЕЧЫ (плячо). Багатырскія, белыя, далікатныя, дужыя, круглыя, магутныя, мармуровыя, моцныя, мужныя, мяккія, налітыя, прамыя, прыгожыя, пяшчотныя, тугія, цудоўныя, шырокія  васковыя, вострыя, вуглаватыя, вузкія, высахлыя, гарбатыя, завостраныя, згорбленыя, знясіленыя, кволыя, неакрэплыя, нязграбныя, панурыя, потныя, скрываўленыя, скрыўленыя, старыя, сутулыя, схуднелыя, худыя.

Ты ўсё сваіх чакаеш стрэч. А не твае — цябе мінулі; Не зачапілі белых плеч І кос даспелых не кранулі (Н.Гілевіч). “Вы ж бачыце, сіл у мяне — на дваіх”. — І нібы жадаючы пацвердзіць свае словы, распрастаў свае шырокія багатырскія плечы (М.Гамолка). Жанчына ведала сабе цану: яе далікатныя мармуровыя плечы былі адкрытыя, пальцы ўпрыгожаныя пярсцёнкамі (“Беларусь”). Разгорнем шырока магутныя плечы І вышай падымем наш сцяг (Я.Колас). ...Не быць пад прымусам Такой вось магутнай зямлі, Дзе крыўду сваю беларусы На мужныя плечы ўзялі (П.Прыходзька). “Воля ваша, таварыш старшы сяржант”, — спакойна павёў крутымі плячамі баец (І.Мележ). Марыля кінулася да сына... прыгарнула да сябе,... абмацала плечы, крутыя, моцныя (А.Савіцкі). Рыма зварухнулася, яшчэ шчыльней прыціснулася да яго мяккім, цёплым плячом (А.Савіцкі). Свякруха — сухенькая, з худымі вострымі плячыма бабулька — паставіла на стол вячэру, падала ўсім лыжкі і села таксама (І.Мележ). Марыля перасмыкнула сваімі вуглаватымі плячыма (М.Ткачоў). Напружыліся жылы на Базылёвай шыі і... затрасліся... вузкія плечы (М.Багдановіч). Артур адчуў пад сваімі далонямі схуднелыя, як высахлыя зусім, матчыны плечы (А.Савіцкі). Туман засцілае людзям душы і вочы. З туману тырчэлі гарбатыя плечы (Я.Купала). Завостраныя плечы дзяўчыны тырчэлі ўгару... (К.Чорны). Пад гімнасцёркай вызначаліся вострыя неакрэплыя яшчэ плечы (І.Мележ). Шарсцяны світар шчыльна аблягаў поўныя грудзі і круглыя плечы (І.Мележ). Мужчына — у шэрым касцюме, адразу прыкметна — мацак: плечы шырокія, тугія, як налітыя... (У.Дамашэвіч). Залемантавала бабка, але тут жа і сціхла, быццам гэты доктар сваімі рукамі зваліў з яе старых знясіленых плеч цэлую гару дзікага болю (А.Васілевіч). Цягнем мы цябе [дваццаты век] да сонца На потных і скрываўленых плячах (Г.Бураўкін).

* Плечы-крылы.

Разнімае плечы-крылы Праметэй раскуты (Я.Колас).

Паведаміць пра недакладнасьць