Галіна Адамаўна залюбавалася яго [Ярашавай] асілкавай постаццю (І.Шамякін). Гэта быў артыст з незвычайным тэмпераментам, высокай багатырскай постаццю... (“Полымя”). За сталом... сядзеў прэзідыум, і цэнтральнае месца там займала важная постаць Кузьмы Кузьміча (В.Быкаў). Праз хвіліну ў растворы дзвярэй з’явілася высокая постаць (Э.Самуйлёнак). Прайшло некалькі постацей, гаманкіх, маўклівых (І.Мележ). Гібкая, спрытная постаць яе [Аўдолькі] варушылася рухава, і роўнымі радочкамі клаўся лён на пажоўклы дол (Я.Колас). Алесь дзіўна, нібы спалохана... глядзеў ёй у вочы... І што гэта ў ім такое новае? Ага, вочы не такія мяккія. І ў постаці няма нічога ад медзведзяняці: стройная, гнуткая постаць (У.Караткевіч). Міжвольна ўспомнілася пяшчотнае адчуванне даверлівай постаці (А.Кулакоўскі). Як белыя лебедзі, паплылі яны [хмаркі] у бяскрайняй прасторы, ператвараючыся ў самыя вычварныя, дзівосныя постаці, і зніклі з вачэй (Я.Колас). Дзябёлая постаць Шыманскага неяк згорбілася (І.Гурскі). Ён вырас на парозе нечакана... і засланіў сваёй дужай плячыстай постаццю ўвесь дзвярны праём (І.Шамякін). Ён... гаварыў ціхім голасам, які зусім не пасаваў да яго здаровай, моцнай постаці (І.Шамякін). У акне мільганула... бацькава камлюкаватая постаць (Б.Сачанка). Сілівон глядзеў на яго каржакаватую прысадзістую постаць, на шырокія плечы, якім, здавалася, зацесны быў стары пінжак (М.Лынькоў). Багдан азірнуўся, убачыў ледзь прыкметную ля чорнай сцяны постаць Чэсі (А.Савіцкі). Захоплены Міхал глядзеў на свайго друга, не ў сілах будучы адвесці вочы ад яго яшчэ магутнай постаці, горда ўзнятай і натхнёнай (Э.Самуйлёнак). На гэты раз дзверы расчыніліся болей урачыста... і парог пераступіла даволі фацэтная і маляўнічая постаць штацкага чалавека (Я.Колас). На чоўне бялее гнуткая, рухлівая дзявочая постаць у чырвонай хустачцы (Я.Колас). І па суровай постаці Нялёгка зразумець, Якія словы вострыя І думкі ён займеў (П.Панчанка). Ты прыйшла з усмешкай цёплай, Прашумела, нібы ветласць Той вясны, што ты адбіла Тонкай постаццю дзявочай (П.Панчанка). Постаць тонкую, рукі гнуткія, Вочы шэрыя, рухі хуткія — Ці забыўся ты? (В.Вярба). Ніна з пагардай і нянавісцю акінула гэтую агідную постаць (І.Мележ). У адкрытых люках стаялі... танкісты, і іх ссутуленыя будзённыя постаці ніяк не пасавалі да грозных магутных машын (У.Карпаў). Святло мільготка бегала па чатырох грувасткіх, настырчаных постацях, што разваліста тупалі па хаце (В.Быкаў). Напаўвайсковая вопратка не пасавала да грузнай каржакаватай постаці Бабейкі (Т.Хадкевіч). Дзе-нідзе віднеюцца журботныя, прыбітыя горам жаночыя постаці (І.Мележ). Паважная постаць у дзеда Рыгора... (Я.Колас). Бушмар стаяў на ўзлеску, адзін, з панурай постаццю (К.Чорны). Прыземістая постаць Аннушкі як бы ўрастала ў табурэтку (Р.Няхай). Лейтэнант уважліва агледзеў усю хударлявую, мізэрную постаць Соміка (М.Лынькоў). Яе [Мар’і Пятроўны] кволая, сагнутая горам постаць выклікала ў Васіля жаль і пяшчоту (І.Мележ). Няўклюдная шэрая постаць камандзіра атрада... выдавала вельмі самотнай, адзінокай (А.Савіцкі). Шэра-папяловыя іх постаці здаваліся спачатку надта высокімі (К.Кірэенка). Чалавек наблізіўся; стала відна ў змроку цёмная постаць (І.Мележ). Рыгор кінуўся да мацеры, абняў яе худую, крохкую постаць (Ц.Гартны).
Паведаміць пра недакладнасьць
