ЯЛІНА (ялінка). 1. Пра колер; пра вышыню, форму ствала; пра крону; узрост (яліны): вечназялёная, зялёная, пасівелая, сівая, сіняя, цёмна-зялёная, цёмная, шчодра-зялёная; выносістая, высокая, вялізная, магутная, прысадзістая, стройная, стромкая  навіслая, нізкая, нярослая; калматая, калючая, касматая, кашлатая (разм.), купчастая, лапчатая (разм.), пухнатая (разм.), пушыстая, разгалістая, разгатая (разм.), разлапістая (разм.), разложыстая, раскідзістая; векавая, маладая, маладзенькая, старая.

Вечназялёныя яліны курыліся туманам (П.Місько). Пасівелыя яліны... звісалі над чорным бяздоннем (А.Шашкоў). На ўзлессі вынесліся цёмна-зялёныя яліны (З.Бандарына). Ужо даўно абрус зімовы Сатлеў пад цёмнай яліной (А.Куляшоў). На фоне заўсёды шчодра-зялёных ялін святлеюць асіны (Я.Брыль). Ледзь-ледзь уздрыгваюць шпілі ў выносістых ялін (Я.Лецка). На ўзлеску, ля першай яліны, не вельмі высокай, раскідзістай... Рэната, раскінуўшы рукі, бухнулася... на белую гурбу (А.Савіцкі). Схаваўся пад вялізную разложыстую яліну (Я.Брыль). Трапляліся прысадзістыя, шырокія ў камлі яліны (А.Савіцкі). Сям-там паднімаліся ў неба стромкія яліны і сосны (Я.Колас). Бойкі конік, што дружнаю рыссю выскачыў з-пад навіслых ялін, борзда імчаў лёгкія прыгожыя сані (Я.Колас). Сцяжына вяла праз гушчэчу ажынніку, у якім тырчэлі купчастыя нізенькія ялінкі (М.Гамолка). Вось недалёка ад дарогі стаяць разгалістыя, але яшчэ нярослыя ялінкі (А.Кулакоўскі). Калматыя яліны засталіся ззаду, сярод балота, ногі ўпэўнена ўжо ступалі па цвёрдай пясчанай глебе (М.Капыловіч). Ён [туман] збірае ўсе пахі лесу... баіцца застацца дняваць у вяршынях пераспелага алешніку і калючых разгатых ялін (І.Пташнікаў). Лес шуміць... Касматыя хвоі і яліны трасуцца, як у дзікім танцы (Я.Колас). Кашлатыя яліны і выносістыя хвоі абступаюць дарогу (С.Александровіч). Ад... лапчатых ялін на дарогу падаў густы цень (В.Зуб). Сябры прыселі на краі абрыву, пад разлапістай ялінай (А.Шашкоў). З ляснога гушчару, з-пад векавых ялін, выходзіць на паляну зубр (В.Вольскі). Паглядзела на яе [хваінку] гэтакая ж маладая ялінка і таксама нахілілася (А.Кулакоўскі). Старыя яліны высока ўзнеслі свае лапы ў чорнае неба, на якім мігцелі рэдкія зоркі (М.Лынькоў). Старыя хвоі і яліны, Высока кінуўшы галіны, Глядзелі хораша, любоўна (Я.Колас).

2. Пра ўражанне, псіхалагічнае ўспрыняцце (яліны): велічна-ўрачыстая, велічная, вясёлая, мілая, прыветная, прыгожая, пяшчотная, радасная  завейная, задумлівая, задуменная, калючая, маўклівая, панурая, пераеханая (разм.), спахмурнелая, сумная, суровая.

Тут прывольна і зацішна Між ялін, прыбраных, пышна велічна-ўрачыстых (Н.Гілевіч). А маладзенькія ялінкі пад белым пухам чуць прыкметны, Яны так мілы, так прыветны, Бы тыя красачкі-дзяўчынкі (Я.Колас). Вось і прыгожая стройная яліна і сляды чалавека пад ёю (В.Карамазаў). Недзе за ялінамі прыгожымі Ўсхвалявана затрубіў алень (У.Караткевіч). Я вывучаю лапкі Яліны... Яна трымціць вавёрчынымі снамі І жвавым казытаннем мураўя, Зялёная, завейная, лясная, Калючая такая ж, як і я (Я.Янішчыц). Ля калёс гарэлі агні... Нібы залатыя пчолы, падымаліся ўсё вышэй і вышэй, аж пад самыя верхавіны маўклівых сосен і ялін (М.Лынькоў). Ад гэтай пераеханай ялінкі не хочацца адыходзіць (А.Кулакоўскі). Над крыжавінамі панурых ялін узыходзіў месяц (М.Машара). Толькі тырчаць за Свіслаччу мокрыя паружавелыя чубы набрынялых ракіт і спахмурнелых цёмных ялін (Н.Загорская). Вецер гоніць хмарыны з-за сумных ялін (А.Куляшоў). Над суровымі ялінамі ўставала на тым беразе сонца (М.Лынькоў).

* Яліна-выварацень, яліна-старадрэвіна, ялінкі-блізняткі.

Многа было ялін-вываратняў — мабыць, папрацавала бура (П.Місько). Пад шатамі ялін-старадрэвін было яшчэ зусім цёмна (П.Місько). Развалкі, не спыняючыся, каціліся ўсё бліжэй і бліжэй да ялінак-блізнятак (А.Савіцкі).

Паведаміць пра недакладнасьць