аба, прыназ. з М. Ужываецца ў спалучэннях аба мне і (радзей) аба ўсім (ўсёй, ўсіх). [Зося:] - Што аба мне пытаць: не хочацца нават і ўспамінаць нічога. Гартны. [Міхал:] - Яшчэ не дал[ей], як пазаўчора, Са мною гутарыў, смяяўся [ляснічы] І аба ўсім мяне пытаўся. Колас.
