глюга, -і, ж., разм. Клюв хищной птицы.

Да нас падлятаюць [птушкі], распускаюць кіпцюры, разяўляюць глюгі, - здаецца, раздзерці і глынуць нас хочуць. Купала. Пытаецца [чалавек] невядома ў каго, нібы крумкач крумкае з высокай яліны. Можа, ён пытаецца ў маленькай жанчыны, якая крочыць з ім побач, над якой звесіў нос - доўгую глюгу? Карамазаў.

Паведаміць пра недакладнасьць