груца, -ы, ж., абл. Перловая или ячневая крупа; каша из такой крупы.

Яна [Хрысця] ужо заслала новенькім у каробачку абрусам шапаткое на стале сена, паставіла нават кісель і груцу - густы крупнік з салодкаю вадою. Адамчык. Вы прыйдзеце ў цяплынь начную хаты і сядзеце ў покуце на лаву, драўляную намацаеце лыжку і саганок, закураны ў печы, і есці будзеце са смакам груцу, пакінутую на стале для вас... Сіпакоў. Цанілі тады адно жыта на хлеб ды другі хлеб - бульбу. Ячмень на груцу ды авёс - коням на пажыву. Сабаленка.

Паведаміць пра недакладнасьць