напоўніцу, прысл., разм. Набивая полный рот (есть).

А потым, калі бульба спячэцца, здаволены [верасень] дзьмухае, студзіць яе і есць напоўніцу... Васілевіч. Маўчаць, нічога ані мне не гавораць. Толькі закусваюць напоўніцу, ратамі чаўкаюць. Сачанка. Гаспадар смачна, напоўніцу еў сала з мяккім пахкім хлебам, круціў худою жылістай шыяй, нібы збіраўся пад'есці навек. Жук.

Паведаміць пра недакладнасьць