-
1
веда -ы, ж. Веды, веданне.
І ўжо тады ў яго паспела раптам веда, што рабіць яму трэба. (К.Чорны) Ч.Мілаш піша: «Выкажу ерэтычную думку: там, дзе ёсць поўная веда, паэзія ўжо непатрэбна... (М.Танк) Я ведаю, што дрэвам паміраць, Згараючы ў агні, наканавана... Я гэту «веду» выдумкай заву... (В.Зуёнак) -
2
ведзены, вядзёны, воджаны -ая, -ае. Які прыводзіцца ў рух чым-н.; такі, якога хто-, што-н. вядзе, водзіць.
Троху падкапілі [грошай] і малацілку набылі, ведзеную маторам. (ЛіМ. 01.07.1992) Вядзёны пражэктарамі, да яго ішоў міністр з даволі таўставатым канвертам у руках. (В.Казько) Спакоем воджаны век здрадным, Сную, і нейкі са мной шорах. (Я.Купала) -
3
вежка -і, ж. Памянш. да вежа; невялікая вежа.
А аднойчы [агітатар] вазіў у музей, у старажытны, з вежкамі, будынак на гары. (А.Фомчанка) -
4
вельбаваць -вяльбую, -вяльбуеш, вяльбуе, незак., каго. Вельмі шанаваць.
- І за што ўжо яна так вяльбуе яго? Здаецца ж, такога нязгрэбы як ён, свет не бачыў... Вупыр! (А.Масарэнка) -
5
верапамяркоўнасць -і, ж. Верацярпімасць.
Толькі ў 1905 г. з'явіўся ўказ аб узмацненні пачаткаў верапамяркоўнасці. (ЛіМ. 14.01.1994) -
6
вернік -а, м. Той, хто верыць у існаванне Бога.
Кінематаграфісты недвухсэнсава выказаліся за перадачу храма вернікам. (Звязда. 16.09.1990) Мінскі Чырвоны касцёл у гады вайны зноў быў адкрыты для вернікаў. (М.Танк) -
7
верніца -ы, ж. Жан. да вернік.
Калі паслухаць старую верніцу, то сейбіт добрага насення ёсць сын чалавечы... (В.Гардзей) -
8
вершавы -ая, -ае. Прым. да верш.
У сучасных вершах хочацца бачыць больш псіхалагізму, інтэлектуальнасці. І, вядома ж, майстэрства... больш шырокага выкарыстання ўласна вершавых магчымасцей. (ЛіМ. 26.01.1973) -
9
вершнік, верхнік -а, м. Коннік.
Зазвінелі балабончыкамі хамуты. Сядалі вершнікі, гаркалі сабакі. (М.Гарэцкі) На чырвоным тле - срэбраны вершнік на белым кані. (ЛіМ. 22.11.1991) Балотная расліннасць - трыснёг, чарот - па сваёй гушчыні й вышыні нагадвае маньчжурскі гаалян, дзе можа схавацца верхнік разам з канём. (Ю.Віцьбіч) -
10
вескаўня -і, ж. Дзеравеншчына.
Гэты горад быў свой і ніякі. Ведаў праўду і бачыў хлусню. Шантрапу падкупілі «палякі», пазбіралі сваю вескаўню. (Д.Бічэль) -
11
веставаць -вястуе, незак., што. Азначаць, сведчыць.
Некаторыя выданні апошніх гадоў, у прыватнасці Энцыклапедыя гісторыі Беларусі, вястуюць пэўны пралом у зацяжной навукова-інфармацыйнай блакадзе. (ЛіМ. 24.04.1998) -
12
весткаваць -вясткую, -вясткуеш, -вясткуе, незак., што і без дап. Вешчаваць.
Купалаўскі прарок з аднайменнага верша вясткуе і прапаведуе «як шалёны». (А.Разанаў) -
13
вечаваць -вячую, -вячуеш, -вячуе, незак. Удзельнічаць у вечы.
Можа, з нязнанае нам летапіснае хронікі чэрпаў Скарына весткі пра мінулае свайго горада, пра тое, як узнімалі продкі горад на Дзвіне, як вечавалі палачане ці бараніліся ад захопнікаў. (А.Каўка) -
14
вечароўнік -а, м. Удзельнік вечаровых сустрэч, гутарак.
Шмат што закранутае Бёлем пры тым у яго вечараванні дубултаўскіх суразмоўнікаў яна [Караліна Франчэскаўна] разумела лепш, чым хто іншы з вечароўнікаў. (Крыніца. 1997. № 8) -
15
вечарушкі -шак, адз. няма. Вечарынка.
[Фруза:] Трэба сказаць брату, каб запрасіў яго на вечарушкі. Ён пяе ладна, а што ж «Юрачку» скача - каб ты ведала... (М.Гарэцкі) -
16
вечарынец -нца, м. Удзельнік урачыстай вечарыны.
Міла выслухалі вечарынцы экраннага паэта (быў паказаны фрагмент з дакументальнага фільма «Максім Танк»). (Народная воля. 27.11.1997) -
17
вешчаўніца -ы, ж. Вяшчунка.
У народзе чорная жаўна Вешчаўніцай лічыцца здаўна. (В.Дзеравяшка)
На запыт знайшлося 17 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць