губеранскі -ая, -ае. Губернскі.
Пры Екацярыне II Мінск, як і ўся Беларусь, быў далучаны да Расіі. Мінск стаў губеранскім горадам... (К.Чорны) У 1837 годзе ў Вятцы адкрылася губеранская гандлёва-прамысловая выстаўка. (ЛіМ. 07.02.1969)

гудлівы -ая, -ае. Які гудзе; з гудам.
Недзе - у белым полі, святочным і безыменным - стаяў сабе шэры, трохі гудлівы тэлеграфны слуп. (Я.Брыль) Раптам мае вушы схапілі стрыманы дзявочы смех і нізкі гудлівы працяжны голас мужчыны. (А.Мрый)

гужаваць -жую, -жуеш, -жуе, незак. Круціцца, увівацца каля каго-н.
У Сяргея была старэйшая сястра, ужо нявеста... вакол якой гужавалі жаніхі. (У.Рубанаў)

гулецкі -ая, -ае. Прызначаны для гульні, гульцоў.
Помнікі архітэктуры, нібы фішкі на гулецкім стале, вызначаюць не толькі каардынаты розных стыляў, але і іх кошт. (наша Ніва. 23.02.1998)

гулёк -лька, м. Гулец.
І гулёк Міцька быў не заядлы, адно ў падкіднога дурня... (В.Карамазаў)

гультайня -і, ж., зб. Гультаі.
Чым лепш падрыхтаваны шукальнік, тым менш будуць чапляцца да яго ідэалагічныя наглядчыкі, бо гэтая гультайня нічога, акрамя... ідэалагічных кантычак, не ведала. (У.Калеснік)

гуляннік -а, м. Той, хто гуляе, прагульваецца.
«Трэба барджэй, барджэй выязджаць», - думаў Абдзіраловіч, седзячы ў сквэру і гледзячы на гуляннікаў. (М.Гарэцкі)

гуркатаць -коча, незак. Гурчаць.
А воддаль па каменні таксама гуркатала б і шумела вада ў шпаркай бягні ручайкоў няроўных... (М.Гарэцкі)

гурына -ы, ж. Гарус.
Часам трохі схаваецца [месік] за правідную болачку, што тонкімі фарботамі расцягнецца па ім, як вышываны ўсякаю гурынаю паркалёвы набожнік над абразом у святым хатнім куце. (М.Гарэцкі)

густэрка -і, ж. Рыба сямейства карпавых; гусцяра.
Зрэдку на кручок траплялі густэркі, але часцей плоткі. (Звязда. 25.01.1973)

гусцеж -у, м. Гушчар.
Людзі ягады бяруць, а яны, значыць, зашыліся ў гусцеж... (А.Масарэнка)

гусціня -і, ж. Гушчыня.
Беларусь заўсёды была густа заселенай. Гітлераўскія фашысты падышлі да пытання разрэджання беларускага насельніцтва самым радыкальным спосабам - агнём і зброяй. (К.Акула)

гучальны, гучлівы -ая, -ае. Які гучыць, можа гучаць.
Музыканты-фалькларысты рыхтуюць матэрыял для гучальнай анталогіі беларускай народнай музыкі. (Звязда. 27.10.1977) Пчаліна, як тая струніна-гучлівая, пераляцела вуліцу і ў садзе згубілася... (Я.Юхнавец)

гучнагаварыльнік -а, м. Рэпрадуктар.
Вянчае ўсё не зорка, а гучнагаварыльнік, ці, як кажуць у народзе, «мацюгальнік». (С.Астраўцоў)