ейны -ная -нае, принадл. местоим. — ее, ей принадлежащий. Вільня; Пск. (Иеропольский); Бяльсл.
Маланка - ейная дачка. Макаёнак: Каб людзі ня журыліся. Шчокі ейныя заруменіліся. Сіндрэвіч (Беларус, № 169). Гэтая навука ізноў была ськіраваная на пярэдні шлях ейнага развою. Залужны (Бацькаўшчына, № 419). Птушынае шчабятаньне зьлівалася ў вадно суцэльнае з трымценьням ейнага сэрца. Юхнавец (Прыйсьце, № 1). Да сябе цягне ейнае сэрца, ейную душу. Ю. Жывіца ("Прыйсьце", № 1). Я ейны дар знайду ў глыбіні душы. Салавей: Сіла, 8. Кажная спроба прарвацца да Бэрліну означала б напад на Нямецкую Дэмократычную Рэспубліку, а тым самым і на ейных хаўрусьнікаў. "Бацьк.", № 1-2 (437-438). Выбіраўся зь ейнае хаты. Макаёнак: Каб людзі...