-
1
елачка -чкі -чцы, мн. ч., род. -чак, ж.
1. полевой хвощ, [Equisetum arense] Шсл.; Ар.
У жнеўніку шмат елачкі.
2. см. под ель -
2
еліць, Ксл., яліць, Нсл. 150. елю (ялю), еліш -ле, несоверш. каму и без доп.
1. колоть, подобно еловой игле, натирать садно. Нсл. 150; Сянно (Ксл.).
Пад сарочкою еліць нешта. Нсл.
2. надоедать. Нсл. 150; Ксл.
Еліць тут цэлую пару. Сянно (Ксл.). Дужа імне еліць ён своею дакучнаю просьбою. Нсл. Еліць імне, як мурашка якая. Нсл.
Соверш. заяліць -лю, каму — задеть, причинить досаду. Нсл. 167.
Заяліў ты мне добра. Нсл.
Соверш. наяліць — надоесть, не дать покоя. Нсл. 306.
Наяліў ты мне горш гарчыцы. Нсл. Капаньне гэта дужа нам наяліла.
даяляць -яю -яеш -яе; повел. -яй -яйма, несоверш. каму — досаждать. Нсл. 137.
Не даяляй ты імне сваімі просьбамі. Нсл.
Соверш. даяліць — досадить. Нсл. 137.
Даяліў сваімі дакукамі. Нсл. -
3
елка, елкі, елцы, ж.
1. лодка с парусом треугольным в форме ёлки. Аўгустоўшчына (Хмара).
2. см. под ель -
4
елцы -цаў, единств. ч. нет. — борона, состоящая из еловых плах, урезанные сучья которых дают готовые зубья. НК: Очерки, 395.
-
5
ель, елі; мн. ч., род. еляў, ж. — ель.
яліна (яліна, Ар.; Ст.), ж. — одна ель. Ксл.; Шсл.; Нсл.
Якая яліна высокая! Прусаўка Аз. (Ксл.). Гэтае аднае яліны стане на дошкі. Ст. Яліна лета й зіму зялёна. Нсл. 150. У варотах яліна, сярод двара чырвоная каліна. Север (Косіч 250).
Уменьш. ялінка -нкі -нцы — ёлочка. Ксл.; Нсл.
Узьлезь на ялінку. Уланавічы Віц. (Ксл.).
Уменьш. елка -лкі -лцы. Ар.; Растсл.; Северск 37; ПНЗ 9; Шсл.; Яцкава Вал. Шарыпіна Беш. (Ксл.).
Елкі шумяць. Лойка: Л. песьня. З аднае елкі вышла калода таўшчэразная і два бярвіны добрых. Ст. Пад елку трэба схавацца ад дажджу. Ст. Лесавік рагоча на елцы. Я. Г-кі: Казкі, № 2, с. 5. Што ў Панаса на дварэ зялёная елка, зялёная елка. Крапіўнае; ПНЗ. 43. Валей пару елак зваліць, тады было б борзда. Гамолка.
елачка, уменьш. к елка — ёлочка. Ар.; Шсл.; Сянно (Ксл.).
Сьсек елачку комін выціраць. Ст.
Ласкат. ялушка -шкі -шцы. Ксл.
Тут стаяла ялушка. Бель Выс. (Ксл.). -
6
ельнік -іку, предл. -іку, м., собир. — еловый лес. НК: Очерки, 467; Ар.; Лясьнікі Сян. (Ксл.).
Іду ў суницы ельнікам густым. Кавыль: Думы, 14. -
7
ельніца -цы -цы, ж. — пихта, [Algies Tourn] НТ (БНсл.).
-
8
ельчына -ны -не, ж. — борона, несколько меньше "елцаў". НК: Очерки, 395.
Уменьш. ельчынка -нкі -нцы. НК: Очерки, 395.
На запыт знайшлося 8 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць