едзь, едзі, едзі; мн. ч., род. едзяў, ж. — пища. Нсл. 723; Пек.
Не вялікая з гэтага едзь. Нсл. Ну! было тут ужо едзі. Нсл.

едкі, (Нсл.; Шсл.), ядкі, (Шсл; БНсл.; Ар.) -кая -кое — аппетитный.
Гэта сена едкае, не падумай ты таго. Ст. Сена сьвежанькае, зялёненькае, дык вельма ж ядкое. Ст. Авес залежаўся, дык нешта й неядкі. Ст. См. ежчы