кнафель (кнапель, кнахель, книфель, кнофель) — гузік; аздоблены прадмет для зашпільвання

кнебель —
1. палка, жэрдка;
2. прэнт;
3. кляп

кнебликъ (кгебликъ) — гузік

книга —
1. кніга; літаратурны твор;
˜ книга святого письма — Біблія;
2. частка якога-н. літаратурнага твора, том;
3. сшытак для дзелавых запісаў;
˜ книги актовые — зборнік юрыдычных дакументаў;
˜ книги духовные — метрычныя кнігі;
˜ книги замковые, земские, каптуровые, кгродские, трыбунальские — запісы адпаведных судоў;
˜ книги записные, писцовые — зборнік дакументаў аб юрыдычных актах (перадачы маёмасці, завяшчанні і г.д.);
˜ книги литовские — Літоўская метрыка;
˜ книги чорные — судовыя кнігі, у якія ўносіліся звесткі пра крадзяжы;
˜ вымазати (выгладити, выложити) зъ книгъ — выключыць з ліку жывых, пазбавіць жыцця;
4. мн. кнігасховішча;
5. стандартная колькасць лісткоў сусальнага золата, змацаваных у выглядзе кніжкі

книгарнье (книжница) — кнігарня, бібліятэка

книгочий —
1. вучоны чалавек, тлумачальнік свяшчэннага пісання, законаў, правіл рэлігійнай маралі;
2. сакратар, пісар; той, хто вядзе канцылярскія кнігі

книжный:
˜ книжный месяцъ — каляндарны месяц

кновати — хітрыць, утойваць, злачынна задумваць

кнорозъ (кноръ) — кныр

кнотъ —
1. кнот;
2. факел, паходня

княжа —
1. правадыр, военачальнік; старэйшына;
2. уладар, гаспадар;
˜ княжа темностий (того света) — уладар цёмных сіл, д'ябал;
3. чалавек шляхетнага паходжання;
4. свяшчэннік, духоўнік;
˜ княжа капланское — жрэц;
5. уладальнік, правіцель княства;
˜ великое княжа — правіцель дзяржавы;
6. тытул або састаўная частка тытула магната, манарха;
7. сын князя

княжна (кнежна) —
1. дачка князя, князёўна;
2. жонка або ўдава князя

княжничка (кнежничка) — дачка князя

княжычъ — сын князя

князь —
1. правадыр, военачальнік, старэйшына;
2. уладар, гаспадар;
˜ князь бесовский (бесовъ, злосливый, злостий, того света, смерти, темностей, умерливых) — д'ябал, уладар цёмных сіл;
˜ князь света (сего света) — той, хто творыць дабро;
3. чалавек шляхетнага паходжання;
4. свяшчэннік, ксёндз;
5. правіцель княства