161 абараніць, абараню, абаронішся, абароніцца. Зак. да абараняць. 162 абараны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад абараць. 163 абараняльны, -ая, ае. Тое, што і абарончы. 164 абараняцца, -яюся, -яешся, -яецца; незак. 1. Адбіваць напад праціўніка, ворага. Звычайна.. [янот] стараецца схавацца ў нару, але калі яго дагналі і ратунку няма,… 165 абараняць, -яю, -яеш, -яе; незак., каго- што. 1. Адбіваць напад, засцерагаць ад нападу, непрыязных або варожых дзеянняў. Маладыя калгаснікі пайшлі ў Чырвоную Армію… 166 абараць, -ару, -арэш, -арэ; -аром, -араце, зак., што. Узараць зямлю вакол чаго-н. Абараць яблыню. Абараць участак лесу. 167 абарачальнасць1, -і, ж. 1. Спец. Перамяшчэнне транспартных сродкаў туды і назад, рух са зваротам да зыходнага месца за пэўны прамежак часу. Абарачальнасць вагонаў.… 168 абарачальнасць2, -і, ж. Спец. Уласцівасць абарачальнага. Абарачальнасць хімічных рэакцый. 169 абарачальны, -ая, -ае. Спец. Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан. Абарачальныя працэсы. Абарачальныя рэакцыі. 170 абарачацца, -аюся, -аешся, -аецца. Незак. да абярнуцца (у 4, 5 знач.). 171 абарачаць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да абярнуць (у 4, 5 знач.). 172 абарачэнне, -я, н. 1. Тое, што і абарот (у 1 знач.). Абарачэнне Зямлі вакол Сонца. 2. Тое, што і абарот (у 3 знач.). Пусціць у абарачэнне. Грашовае абарачэнне.… 173 абарваны, -ая, -ае. 1. Дзеепрым. зал. пр. ад абарваць (у 1-3, 6 знач.). 2. у знач. прым. Сарваны; пазбаўлены чаго-н. Этажэрка з кнігамі — у трэцім куце. Старыя… 174 абарвацца, -рвуся, -рвешся, -рвецца; -рвёмся, -рвяцеся; зак. 1. Адарваўшыся, аддзяліцца ад чаго-н. Трос абарваўся. 2. Не ўтрымаўшыся, сарвацца, зваліцца адкуль-н.… 175 абарваць1, -рву, -рвеш, -рве; -рвём, -рвяце; зак., каго-што. 1. Зрываючы, вызваліць што-н. ад чаго-н. Абарваць куст агрэсту. // Пазрываць што-н. з чаго-н. Абарваць… 176 абарваць2, -рве; зак. Апухнуць і нагнаіцца; нарваць вакол. Палец абарваў. 177 абардаж, -у, м. Старадаўні спосаб марскога бою — счэпліванне свайго судна з варожым для рукапашнай схваткі. ◊ Браць (узяць) на абардаж гл. браць. [Фр. abordage]… 178 абардажны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да абардажу. Абардажны бой. 179 абармот, -а, М -моце, м. Разм. Чалавек, учынкі і паводзіны якога выклікаюць абурэнне, агіду; нягоднік, грубіян, ашуканец. У душу ўлазіць з брудным ботам, Жыццё… 180 абармотка, -і, ДМ -тцы; Р мн. -так; ж. Жан. да абармот.