катанка — скручаная скароміна.
Дала яму катанку здору на закрасу.

катлянець — спаць з перапою (наліўшыся, як кацёл).
Прыпаўзець дамоў і ўсю ноч катлянеіць.

катовы мудкі — зёлка кашачыя лапкі.
Калі ў сцяну ўторкнуць катовы мудкі, яны ўсю зіму стаяць. Усе травы зніцелі, выпетралі, адны катовы мудкі рудзеюць пухната.

каціхі — катахі, кацёлкі.
Па вуліцы конскія каціхі валяюцца, не прайсці.

кашлюн — хто дужа кашляе.
Малы кашлюн усю ноч спаць не даваў.

квасіны — ападонне ад квасу.
Як быў квас, тады не было вас, а як засталіся квасіны, і вас чэрці пананасілі.

квачак — маленькі пэндзлік.
Квачакам добра сценку бяліць.

кволіцца — шкадаваць сябе, песціцца.
Німа чаго кволіцца, трэба робіць.

квякат — прыглушаны гук ад удараў.
Б'юцца - аж квякат ідзець.

квякнуць — ударыць вобзем.
Як квякнуў задзіраку, з таго й дух вон.

кезік — мурлыканне, курня.
Кот зацягнуў свой кезік.

кешкацца — валаводзіцца, таптацца.
Кешкаецца-каламешкаецца, ніяк з хаты ня выбірацца.

ківок — п'яны.
Ківок ківаіцца на вуліцы цэлы дзень.

кілун — кнор.
Свіння на кілуноў паднялася.

кілуніна — сала з нявыкладзенага (нявылегчанага) парсюка.
Як закусіш кілунінай, аж салаўі на душы пяюць. Кілунінай закусіць - і пяршак як квасок здасца.

кірмашовікі — пярэднія зубы.
Кірмашовыя зубы - пярэжнія, а далі - кутнікі. У мяне яшчэ кірмашовікі свае, не казённыя.
(Тыя, відаць, якія можна паказаць на кірмашы, на людзях, пасміхаючыся.)

кірпачка — кірпатая.
Такая кірпачка ладненькая, такая ўслужлівая, матка не нарадаваіцца з яе.
(Ад кірпатага й прозвішча Кірпіч, Кірпічонак.)

кісляць, кісляццё — кісляціна.
Не ўзвар, а кісляць адна.

кісялёўка — абгабляваная карчавешка, якая звычайна стаіць у парозе.
Дажыліся, у хаці каб кісялёўка, гола. Нос як кісялёўка, а яшчэ задзіраіць яго.

кіт; кітаваць — замазка для шыб; замазваць.
Пайду ў краму купіць кіт, каб шыбы закітаваць.