удаволіцца — задаволіцца.
Ён прышоў, нешта пагаварыў, яна й удаволілася.

удаліца, удаліна — удалы, спрытны, хто мае спор у працы.
У нашай удаліцы нішто з рук ня валіцца. Як удаліна ўдасца, дык адступіцца трасца.

удаўжкі, ушыркі — у даўжыню, у шырыню.
Малога так укармілі, ён што ўдаўжкі, што ўшыркі аднолькавы.

удаўнець — састарэць, зрабіцца даўніной.
Гэтыя звесткі так удаўнелі, што ў іх і патрэбы німа.

удзюдзюліць — даць нешта не зусім патрэбнае, падкласці свінню (дзюдзю).
Удзюдзюліў такое, што ні ўзяць, ні аддаць.

удод — упарты, зацяты.
Як замаўчыць удод, дык маўчаць будзіць год.

удубкі — пярэчыць.
Тады ўсе ўдубкі, і з мяне скінулі самаабкладанне.

удумёны — прыдумшчык; яшчэ — задуманы, хто бярэ ў галаву.
Удумёны выдумае, чаго німа. Ён заўсёды такі ўдумёны, невядома, пра што думае.

удумлівы, спадумлівы — уражлівы, недаверлівы, мніцельны.
Аж занадта ўдумлівы ён, як удумае што, ніяк яго не перадукрыш.