1 азадак, задняя частка тулава жывёлы. азадак м. — усх. з. (Мат. апыт., Насовіч), зад м., задок м. — агульн. (Мат. апыт.); у птушак: гузно н. — усх.-маг. р., а… 2 валлё, пашыраная частка стрававода ў птушак і насякомых для назапашвання ежы. валлё (валё, вальё, вале, валье) н. — усх.-пал. р., паўн. р., Слуц. р. (ТС, Янкоўскі,… 3 вантробы, унутраныя органы грудной клеткі жывёлы. вантробы мн. — Люб., Мсцісл. (Мат. апыт., Насовіч), антробы мн. — Петр. (Шалалава), утробы мн. — Браг. (Шаталава),… 4 вымя, орган з малочнымі залозамі і саскамі ў млекакормячых жывёл, у якім утвараецца малако. вымя (вум'е, вымне) н. — агульн. (ЛАБНГ, З нар. сл., Мат. мен.-мал.,… 5 горла (стрававод), храстковая трубка, якая змяшчаецца ў пярэдняй частцы шыі і з'яўляецца пачаткам стрававода і дыхальных шляхоў. горла н. — агульн. (ЛАБНГ,… 6 грудзі, пярэдняя частка тулава ад шыі да жывата. грудзі мн. — агульн. (Мат. апыт.); грудзі ў каня: персці мн. — Верхнядзв., Мсцісл., Петр. (З нар. сл., Шаталава,… 7 губы, рухомы край рота ў жывёл. губы мн. — агульн. (Мат. апыт.), прыхі мн. — Бар., Лях., Пін. (СПЗБ). 8 джала, калючая частка органа самаабароны і нападу некаторых насякомых (пчол, вос, чмялёў і інш.), якая знаходзіцца на канцы брушка. джала н. — Паням. р., Слуц.… 9 дзюба, выцягнутыя, з рагавым пакрыццём, бяззубыя сківіцы ў птушак, прыстасаваныя для яды. дзюба ж. — сярэд.-бел. г., паўдн.-захд., Вілен. р. (ЛАБНГ, АЛА, СПЗБ,… 10 дыяфрагма, мышачная перагародка, якая аддзяляе грудную поласць ад брушной. плява ж. — агульн. (ЛАБНГ), плеўка ж. — агульн. (ЛАБНГ), плеўра ж. — Бераст., Буда-Каш.… 11 жабры, органы дыхання рыб. жабры мн. — агульн. (ЛАБНГ, АЛА, СПЗБ, З нар. сл.), жэбры мн. — паўн.-зах. з., а таксама Івац., Кліч. (ЛАБНГ, АЛА, СПЗБ), жабракі… 12 залоза, орган, які выпрацоўвае неабходныя для арганізма рэчывы або выдаляе з арганізма шкодныя рэчывы. залоза ж. — усх.-маг. р., залаза ж. — усх.-маг. р. (Бялькевіч,… 13 зрэнка, адтуліна ў радужнай абалонцы, праз якую пранікае святло ўнутр вока. зронка ж. — агульн. (Мат. апыт.), зярок м. — мясц. (Станкевіч), чалавечак м. — Драг.… 14 зуб, косцепадобны орган у роце для адкусвання і разжоўвання ежы. зуб м. — агульн. (Мат. апыт.), краміна ж. 'баразёнка ў зубе' — Смарг., Стол. (СПЗБ, ТС);… 15 ікол, зуб, які знаходзіцца паміж разцамі і перадкарэннымі зубамі ў дзікоў. ікол м., ікл м., ікал м., ікло н., кло н., ікла ж. — паўдн.-зах. д., зах.-пал. г.… 16 капыт, рагавое ўтварэнне на канцы ног у некаторых млекакормячых. капыт м. — асн. мас. г. (ЛАБНГ, СПЗБ, АЛА), копыт м. — Чэрв., Чэрык. (ЛАБНГ), капыта н. — Гарадз.,… 17 карак, задняя частка шыі ў жывёлы. акарак м. — Слуц., Нараўл. (ЖС, З нар. сл.), карак м. — усх.-маг. р. (Мат. апыт.), каркавіна ж. — Віл., Уздз. (СЦБ), каршыдла… 18 касцяк, сукупнасць касцей як апора жывёліны; шкілет. касцяк м. — мясц. (Мат. апыт.), шкілет м. — усх.-маг. р. (Мат. апыт.). 19 кішкі, частка стрававальнага апарата, што мае форму эластычных трубак. кішкі мн., кішкі мн. — паўдн. р., кішка ж., кішка ж., пляхі мн. — Жытк., Стол. (ТС),… 20 клюшня, канечная частка ножкі рака і ракападобных, якая нагадвае клешчы і служыць для хапання. клюшня ж., клюшня ж., клешня ж. — Дзятл., Гл. (СПЗБ, Янкоўскі),…