Озы (швед., адзіночны лік as літаральна - хрыбет, града; эскеры), адносна вузкія, валападобныя слабазвілістыя грады або ланцугі ўзгоркаў і валоў. Утварыліся ў час плейстацэнавых зледзяненняў у выніку намнажэння абломкавага матэрыялу ў рэчышчах і дэльтах водных патокаў, што цяклі па паверхні, у шчылінах ледавіка і пад ім. Вышыня да некалькіх дзесяткаў, шырыня да соцень метраў, даўжыня ад соцень метраў (з невялікімі перарывамі) да некалькіх дзесяткаў кіламетраў. Складзены з пясчанага, пясчана-жвіровага і жвірова-валуннага матэрыялу. Пашыраны ў Швецыі, Фінляндыі, краінах Прыбалтыкі, у Беларусі - у межах Беларускага Паазер'я.
