дрэнчыць, незак., абл. Не давать покоя.

Гэта пачало Зосю нерваваць, дрэнчыць. Гартны. А вядома, што чорта аж дрэнчыць, калі людзі сагласна жывуць між сабою. Колас.

Паведаміць пра недакладнасьць