-
201
Ня голад бабовая каша. — Прыказваюць бацькі, калі дзеці ганяць страву, што нясмачная.
-
202
Ня голіна, а стрыжана. — Калі ўпарты ў спрэчцы хоча давесьці, што ягоны верх. З казкі: Мужык і жонка ішлі дарогай ды ўбачылі сучку з апараным бокам. Мужык кажа - «Як брытвай выгалена!» А баба кажа: «Не. Як ножніцамі выстрыжана!». Яны ішлі ўсю дарогу й спрачаліся. Нарэшце мужык узлаваўся ды піргнуў жонку ў раку. Жонка й тапілася, але два пальцы выстаўляла з вады, як ножніцы, каб быў ейны верх.
-
203
Ня гэта сіла, хто ўтрымая палкага каня, а гэта сіла, хто ўтрымая сваё палкая сэрца. — Не таму слава, хто мае моцную фізычную сілу, а таму слава, хто мае сілу волі.
-
204
Ня дзіва, што карова чорна, а малако сіва. — Калі нехта дзівіцца з натуральнай зьявы.
-
205
Ня дзіва, што ў караля дачка хараша. — Прыказваюць, калі багаты мае дарагія й прыгожыя рэчы або калі ў багатага гаспадара дзеці добра адзетыя й прыбраныя.
-
206
Нядобра, калі жыд пазная грунт, а мужык пазная хунт. — Селянін павінен пілнавацца зямлі, а жыд гандлю.
-
207
Ня дурань здумаў прыказку. — Гэтай прыказкай папераджаюць прыказку.
-
208
Ня еў - ня мог. Пад'еў - ні рук, ні ног. —
1. Аб гультаі, які перш ня мог працаваць, бо быў галодны, а посьля - бо аб'еўся.
2. Гэтак жартуе той, хто па абедзе хоча паляжаць. -
209
Ня зыч ліха другому, каб ні давялося самому. — Прыказваюць таму, хто цешыцца з чужой бяды.
-
210
Ня зьведаўшы броду, ня сунься ў воду. — Папярэджаньне, каб быць асьцярожным і прадбачлівым. Прыказваюць, калі нехта па сваёй неразважлівасьці апынуўся ў прыкрым і сьмяхотным палажэньні.
-
211
Ня йдзі да'гню біз палена, бо адарве чорт калена. — Так жартуюць з таго пастушка, што ляніцца прынесьці дроў на агонь.
-
212
Ня мела баба клопату, дык купіла парася. — Аб тым, хто па сваей неразважлівасьці ды за свае грошы нажыў вялікі клопат.
-
213
Ня мыўся - ляніў. Памыўся - хвасьліў. — Аб благіх людзях, якім цяжіка дагадзіць, і якія абы за што знайдуць прычыну прычапіцца.
-
214
Ня мы хлебам зямлю кормім, а зімля нас. — Прыказвае гаспадар сваім дзецям, каб яны ня сеялі густа збожжа.
-
215
Ня мы хлеб носім, алі хлеб нас. — Прыказваюць тыя падарожныя, што за плячыма хлеб у дарозе носяць.
-
216
Ня пі, ня еш, і з хаты ня лезь. — Аб тым, які ў благое надвор'е выбіраецца ў дарогу.
-
217
Ня плюй у стары калодзісь, бо можа прыдзецца калі зь яго вады напіцца. — Аб тым, хто зьневажае свайго былога дабрадзея, бо можа ізноў прыдзецца да яго зьвярнуцца ў бядзе.
-
218
Ня руш бабіных ігруш. — Жарт: не чапай таго, што да цябе не належа.
-
219
Нясі, Божа, ніжанатага ды багатага. — Жарт. Гэтак прыказваюць дзеўкі, калі нехта позна стукае ў дзьверы, бо можа гэта ідуць сваты.
-
220
Ня слепа карова, што на страсе салома. — Аб нярупным гаспадару, які ня прывядзе да парадку хатніх рэчаў: не намеле мукі, не наробе круп, не насячэ дроў, а кажа: «Вун усё ёсьць, а толькі прыгатуй ды звары».
На запыт знайшлося 238 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць