Аношка Вацлаў (1899-1966), каталіцкі святар усходняга абраду, дзеяч беларускага хрысціянскага руху 20 ст., у душпастырскай дзейнасці пракламаваў ідэю беларускага нацыянальна-рэлігійнага вуніяцтва, асаблівую ўвагу аддаваў працы з моладдзю.

Нарадзіўся ў 1899 г. на Магілеўшчыне. Паходзіў з заможнай беларускай сям'і. Атрымаў гімназічную адукацыю. Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай семінарыі пасля эвакуацыі яе ў Кельцы. Пасвячоны ў святары 01.11.1924. Душпастырскую працу распачаў на пасадзе вікарыя ў мястэчку Ляхавічы Баранавіцкага павета. Ёсць падставы меркаваць, што ў 2-й палове 1920-х гадоў стаў святаром грэка-каталіцкага абраду: у 1926 г. быў прызначаны пробашчам вуніяцкай парафіі ў мясцовасці Альпень каля Давыд-Гарадка на Палессі. У перадваенныя гады пераведзены на парафію ў Дзяляцічы (1935), дзе знаходзіўся да 1944 г. Паводле сведчанняў кс. Пятра Татарыновіча з'яўляўся сябрам экзархальнай Рады Беларускага Экзархата пад кіраўніцтвам біскупа А.Неманцэвіча. Прыхільнік Беларускай хрысціянскай дэмакратыі. Выступаў за беларусізацыю нацыянальна-рэлігійнага жыцця на заходнебеларускіх абшарах. У душпастырскай дзейнасці звяртаўся да вернікаў на беларускай мове. Напрыканцы Другой сусветнай вайны апынуўся ў Польшчы. Працаваў капеланам у кляштары сясцёр-манахінь «Rodziny Maryi». Памёр 18.02.1966 у Раберціне каля мясцовасці Пясэчна. Пахаваны на могілках каля Раберціна.

Літ.: Elenchus... Pinscensis; Spis kościołów, 1933-35; Stankiewicz A., 1929; Божым шляхам (Лондан). 1966. № 3, № 4; Znič (Рым). 1966. № 87.

Паведаміць пра недакладнасьць