Нарадзіўся 26.11.1878 у в. Навасяды Ашмянскага павета Віленскай губ. Паходзіў з сялянскай сям'і: бацькі - Сцяпан і Ганна (з дому Міхалевічаў) Астрамовічы. У 1888-1890 гг. вучыўся ў Гальшанскай народнай навучальні. Прадоўжыў вучобу ў павятовай навучальні ў Ашмянах (1890-1892). Наступныя тры гады правёў у бацькоў, дзе займаўся вывучэннем французскай мовы. З 01.01.1901 служыў у 160-м пяхотным Абхазскім палку ў Гомелі і Барысаве. Звольнены ў запас 14.09.1903 у званні малодшага унтэр-афіцэра. Пасля няўдалых спроб у 1903-1904 гг. паступіць у Віленскую духоўную каталіцкую семінарыю выехаў у Пецярбург. Там з 1905 г. рыхтаваўся да паступлення ў духоўную каталіцкую семінарыю. Вытрымаў экзамен на званне аптэкарскага вучня пры экзаменацыйнай камісіі Пецярбургскай навучальнай акругі (студзень 1906). У 1906-1911 гг. вучыўся ў Магілеўскай духоўнай каталіцкай семінарыі ў Пецярбургу. Пасвячоны ў святары ў 1910 г. Душпастырскую дзейнасць распачаў 04.02.1911 на пасадзе вікарыя Ракаўскага касцёла. З 02.07.1912 - філіяліст у парафіі Анопаль Менскага дэканата. Пазней прызначаны вікарыем у Бабруйскую парафію (з 02.07.1915). У кастрычніку 1915 г. цяжка хварэў. Са снежня 1916 г. служыў вікарыем у парафіі Смілавічы Ігуменскага павета. На працягу гэтага ж года - філіяліст у Лунінскім, Лунінецкім і Осаўскім рымска-каталіцкіх касцёлах. Адначасова выконваў абавязкі адміністратара Гарадзішчанскага касцёла. З беларускім культурна-адраджэнскім і рэлігійным рухам звязаны з часоў вучобы ў Пецярбургу. З 1909 г. друкаваўся ў беларускім свецкім і рэлігійным перыядычным друку («Наша ніва», «Biełarus», «Śvietač», «Krynica»). Аўтар зборніка вершаў «З роднага загону» (1914). У жніўні 1917 г. служыў капеланам у мясцовасці Жарноўка пры хатняй рымска-каталіцкай капліцы ў маёнтку графіні Марыі Магдалены Радзівіл. Удзельнік 1-га з'езда беларускіх каталіцкіх святароў (Менск, 24-25.05.1917). Сябра саюза ксяндзоў-беларусаў. Прыхільнік беларусізацыі нацыянальна-рэлігійнага жыцця сярод беларусаў-католікаў. Шырока практыкаваў беларускія казанні ў душпастырскай дзейнасці. З 09.09.1917 - пробашч мясцовага касцёла ў Абольцах Аршанскага дэканата. Пасля 1917 г. на працягу двух гадоў не меў уласнай парафіі. 21.07.1919 вышэйшымі духоўнымі ўладамі Магілеўскай архідыяцэзіі прызначаны на пасаду выконваючага абавязкі адміністратара касцёла ў мястэчку Сянно Віцебскай губ. Па даручэнні Народнага сакратарыята Беларускай Народнай Рэспублікі праводзіў работу па арганізацыі местачковых, павятовых і губернскіх радаў у Магілеўскай губ. За нацыянальна-рэлігійную дзейнасць праследаваўся бальшавіцкімі ўладамі. Быў арыштаваны. Некалькі тыдняў правёў у турме Віцебскай губчэка. Пэўны час жыў у свайго сябра святара І.Жаўняровіча ў мясцовасці Залессе Аболецкай парафіі. У апошні год свайго жыцця працаваў у мястэчку Сянно Аршанскага дэканата, дзе і памёр 17.01.1921. Пахаваны на мясцовых каталіцкіх могілках.
Літ.: РГИА, ф. 826, воп. 1, спр. 1962; ЦНБ, ф. 5, воп. 1, спр. 1; Архівы БНР; Directorium... Mohiloviensi; БП, III; ЭГБ, III; Усходняя Беларусь; Stankiewicz A., 1929; Chryścijanskaja Dumka (Вільня). 1931. № 2; Stankievič A., 1939; Божым шляхам (Парыж). 1951. № 3; Божым шляхам (Лондан). 1968. № 6; Byelorussian Statehood.
