Нарадзіўся 15.08.1858 у Гарадзенскай губ. Скончыў Віленскую духоўную праваслаўную семінарыю (1879), рукапаложаны ў сан святара. З гэтага ж года - настаяцель праваслаўнага прыхода ў Ашмянскім павеце і ў Вільні. З 01.09.1903 выкладаў царкоўнаславянскую мову ў Віленскай жаночай навучальні духоўнага ведамства. Працаваў законавучыцелем Узорнай царкоўна-прыходскай школы пры жаночай навучальні. У 1903-1907 гг. - старшыня праўлення Дапамогавай касы праваслаўнага духавенства Літоўскай епархіі. 21.09.1907 на з'ездзе пры выбарах праўлення Дапамогавай касы абраны яе старшынёй на 1908-1912 гг. Звязаны з беларускім культурна-асветным і царкоўна-рэлігійным рухам. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 г. - у Маскве. У час працы Маскоўскага царкоўнага сабора ў 1917-1918 гг. - давераная асоба будучага патрыярха Ціхана. З вясны 1919 г. - у Вільні, сябра Віленскай духоўнай праваслаўнай кансісторыі, ключар Віленскага кафедральнага сабора. У 1919-1920 гг. уваходзіў у склад Цэнтральнай беларускай рады Віленшчыны і Гарадзеншчыны, Віленскага беларускага нацыянальнага камітэта. У 1919-1923 гг. - законавучыцель у Віленскай беларускай гімназіі, выкладаў Закон Божы на беларускай мове. Адзін з ініцыятараў стварэння ў 1921 г. ў Вільні Святатроіцкага беларускага праваслаўнага таварыства. Быў у ліку заснавальнікаў Таварыства беларускай школы. У 1923 г. браў удзел у 1-м з'ездзе выкладчыкаў заходнебеларускіх гімназій. У міжваеннае дваццацігоддзе выступаў за беларусізацыю праваслаўнай царквы ў Заходняй Беларусі. Напісаў і падрыхтаваў да выдання працу па гісторыі праваслаўнай царквы (захоўваецца ў аддзеле рукапісаў Цэнтральнай бібліятэкі Акадэміі навук Летувы). У справе беларусізацыі царкоўна-рэлігійнага жыцця актыўна супрацоўнічаў з беларускім праваслаўным святаром М.Галянкевічам. Памёр 29.04.1924 у Вільні.
Літ.: LMABRS, ф. 21, спр.465; Литовские епархиальные ведомости (Вільня). 1907. № 1, 19-20; Krynica (Вільня). 1921. № 29; Сын Беларуса (Вільня). 1924. № 16; ЭГБ, V.
