Нарадзіўся 15.09.1918 у Пецярбургу. Паходзіў з беларускай каталіцкай сям'і: бацькі - Юльян і Зоф'я (з дому Аўдзевічаў) Салаўі. У 1921-1929 гг. жыў у Польшчы, Румыніі, дзе атрымаў пачатковую адукацыю. З канца 1920-х гадоў вучыўся ў гімназіях Лодзі і Варшавы. У 1936-1937 гг. вывучаў філасофію і ўсходнія навукі ў Варшаўскім універсітэце. У апошнія перадваенныя гады жыў у Лодзі, пэўны час знаходзіўся ў папскай Усходняй семінарыі ў г. Дубна (Заходняя Ўкраіна). З 1939 г. - клерык Віленскай духоўнай каталіцкай семінарыі. У сувязі з выбухам Другой сусветнай вайны і ваеннымі дзеяннямі прадоўжыў вучобу ў нямецкай духоўнай семінарыі ў г. Айштэт. Пасвячоны ў святары 21.07.1946 у Германіі. У 1955 г. Апостальскім пасадам прызначаны генеральным пастырам для беларусаў-католікаў у Германіі. Святарскія абавязкі выконваў у двух абрадах: заходнім і ўсходнім. Падтрымліваў шырокія кантакты з беларускімі святарамі і рэлігійнымі дзеячамі ў Заходняй Эўропе (Ч.Сіповіч, Б.Слосканс, П.Татарыновіч і інш.). Памёр 17.08.1974 у шпіталі мясцовасці Бляўбойрэн у Заходняй Германіі пасля дарожнага выпадку.
Літ.: Божым шляхам (Лондан). 1974. № 141; Źnič (Рым). 1975. № 119-120.
